India - part 2 09/7 - 17/07

HEEEEEETTTTTT, heeft al iemand dit woord ontleedt ? Hot, heiss, heet, hitte, humidity of 80% of zoiets ... pfff t is echt zweten voor dood in India in deze periode van het jaar ... ik heb nog nooit in mijn hele leven zoveel gezweet als hier, k vind het echt niet meer kunnen :-/.
Maar bon, neemt niet weg dat het een hele toffe reis blijft, maar t is wel supervermoeiend.

Waar was ik gebleven ? Na Agra zijn we naar Bharatpur geweest, waar we s morgens het vogelreservaat van Keoladeo bezocht hebben, druppend van het zweet ofcourse. In de namiddag zijn we decadent aan een zwembad gaan liggen in een poepchique hotel, het water was ... heet ... veel verkoeling was er dus niet aan, maar de rust was welkom na een week van hard doorreizen.
Dag erop zijn we naar Jaipur gegaan, waar we 3 nachten verbleven zijn, leuke stad en daar zijn we oa naar een bollywoodfilm gegaan, Milenge Milenge, een verhaal a la Serendipity, chance dat we het verhaal herkenden want de film was enkel in Hindi. Wel hilarisch om dit mee te maken, echt leuk !
Na alles wat moet gezien worden, gezien te hebben, hebben we nog een halve dag vrij genomen, omdat we s nachts naar de finale van de wereldbeker gekeken hebben, onze groep was in 2 verdeeld, sommige voor Nederland en sommige voor Spanje. Was wel leuk op het dak van ons megatof hotelletje in Jaipur, voor iedereen die ooit naar Jaipur gaat ... Pearl Palace is the place to be ! Nadien bus genomen naar Nawalgarh, waar de mooiste havelis staan van gans India, prachtige oude koopmanshuizen. We hebben daar het festival van Ganesha meegemaakt, ganse parade in de straten van dit kleine gezellige stadje, een verademing na al die grote steden. Nadien uitgenodigd geworden op een trouw, t was wel nog maar de eerste dag, dus veel werd er nog niet gevierd, de bruid mochten we nog niet zien, maar in het naar huis gaan, botsen we op een ware rave, feest op straat, voor de bruidegom, die triest op zijn paard zat. Triest om te trouwen of triest omdat hij niet kon meedansen, wij hebben alleszins meegedanst en de Indiers gingen compleet uit hun bol.
Nadien moordende busrit van 5h naar Bikaner, heetste plaats totnogtoe, woestijnstad waar we juist terug zijn van onze woestijntocht. Ik vond er niet zoveel aan, ook enkele deelnemers ziek of slap van de hitte ... je zou voor minder, t is eigenlijk onverantwoord om in volle zon door de woestijn te trekken, bij 50 graden celsius. Ik ben dus nu echt wel een voddeke, maar we zijn net een ijsje gaan eten en ik voel mij iets beter, straks waarschijnlijk op de pot zeker ;-).
Morgennacht rijden we door met een nachtbus naar Delhi en de dag daarop ga ik naar Rishikesh, dus dinsdag eindelijk in Rishikesh, het yogamekka van India en nog zoveel meer, wij gaan daar vooral een wandelinkske maken en hopelijk genieten van lagere temperaturen. k Wil ook nog naar Haridwar, een nog heilirige stad aan de ganges, waar ze s avonds lichtjes op het water plaatsen als offer aan de heilige rivier.
En zaterdag is het dan al zover, vlucht terug naar huis. t Is snel gegaan, t is nog niet over, maar zo voelt het al een beetje voor mij toch. t Is een superleuke groep die ik meeheb, dus we amuseren ons, maar mijn pijpje is langzaam uit aan het doven, t is veel te warm, kan er echt niet zo goed meer tegen, maar k ben nog steeds positief en k geniet nog, ook van de airco in de kamer, waarvoor ik normaal gezien allergisch ben ;-)).

Dikke kussen en tot zaterdag, misschien wel op de Gentse Fieste !!!

namaste India - part 1 02/07 - 08/07/10

Namaste iedereen !

Hier zijn we dan, in het broeierig hete India ! Na een vlotte vlucht, die eerst 2,5 uur vertraging had omdat British Airways zo maar efkes een nieuw toestel moest vinden omdat ze 92 seats overboekt zaten ... zijn we zaterdagmorgen om 08h30 geland in Delhi. t was al 32 graden en het zou er 42 worden ... we hebben het gevoeld ! Ik loop weer met een pisbroek rond, maar t is dus alleen maar zweet met een grote Z !

We zijn direct naar het project Why gegaan, een lokaal project dat kansarme kinderen en vrouwen helpt beter te studeren en werk te vinden. Goeie indruk van dit project, direct in de armste wijken van Delhi. Groep valt zeer goed mee, dit voor jonge mensen die nog nooit buiten Europa waren, op enkele na, zijn de reacties heel volwassen en positief. k Zie het wel zitten met deze bende !

Nadien efkes op mijne alleen t stad ingetrokken, net of ik hier al was, die Aziatische steden trekken toch allemaal wel op elkaar, alleen is het hier nog meer een bouwwerf dan elders, ze zijn hier alle gebouwen aan het afbreken, ik dacht dat er hier een aardbeving gebeurd was, very strange ! Blijkbaar zijn ze alles aan het herbouwen voor de common wealth games, zodat buitenlanders een mooie indruk van de stad zouden krijgen ...

Na Delhi hebben we de trein genomen naar Varanasi, wholy city on the river Ganga. Al veel minder druk, 3 mio inwoners ipv 13 mio, kan al efkes tellen ..., centrum is ook chaotisch met tuktuks, riksja s, koeien, moto s en auto s, allemaal door elkaar en tutten maar, van het lawaai word ik soms wel zot, maar dan gaat die zenknop om en lukt het wel, alles relativeren, is de beste manier ! De oude stad zijn kleine straatjes, waar de koeien tussen de mensen lopen, heel leuk, compleet wat ik ervan verwacht had, en dan naar de ghats, de trappen die naar de ganges lopen en waar de Indiers zich ritueel komen wassen; hun was en plas doen; het dagelijkse leven gaat hier voor een stuk door. En het leven wordt hier ook afgesloten, aan de burning ghats. Het summum voor de Hindoe om hier gecremeerd te worden aan hun heilige rivier in deze heilige stad. Als toerist wordt je wel op een afstand gehouden, maar vanuit bootjes kan je deze tradities aanschouwen. Kinderen, zwangere vrouwen en heilige mannen worden direct in de ganges gegooid, hun lichamen worden met stenen verzwaard en naar de bodem van de ganges gezonken; tot ze terug boven komen drijven en hun weg vinden naar ? Calcutta misschien waar de ganges uitmondt, of ergens een andere tussenstop maakt. Wij zagen een straathond lekker aan een voetje knabbelen van een heilige man, lichaam was nog intakt maar zag er al in verre staat van ontbinding uit ... Eentje van de groep begon enorm te huilen, haar moeder is vorige september overleden en dit bracht natuurlijk de nodige emoties met zich teweeg. Toch, de manier waarop de Hindoeisten met de dood omgaan is zo anders dan bij ons, als de ziel uit het lichaam is, is het lichaam niets meer, dus geeft het ook niet dat die man daar door een hond opgepeuzeld wordt. In Bali had ik ook al ooit een crematie meegemaakt, daar mochten er ook geen emoties getoond worden, want anders hou je de dode tegen om naar een volgend leven over te stappen.
We hebben ook nog een aantal tempels bezocht waar er veel rituelen plaatsvonden, super om te zien !
Na Varanasi, hebben we de trein genomen naar Agra. In het station van Varanasi werden we bekeken door een massa mannen, t is algemeen geweten dat de Indiers geen scrupules hebben en je aangapen alsof het geen naam heeft, ik roep dan steeds heel leuk "namaste !!' en zwaai eens, dan reageren ze altijd heel positief. Maar op sommigen kunnen die blikken wel intimiderend overkomen. Mijn groep kan er redelijk mee om, dus allemaal zwaaien naar die mannen, t ging er op een gegeven moment wild aantoe in het station, roepen en tieren van contentement, we zijn dan maar rap naar ons perron gegaan alvoor het te zot ging worden.
In Agra hebben we eerst Agra Fort bezocht, van waaruit je de Taj al in de verte kan zien liggen, nadien naar de Baby Taj gegaan, een heel mooie mini-versietje van de Taj en tegen 5 uur zijn we naar de Taj gegaan. t Moet gezegd worden, t is een fantastisch mooi gebouw ! Vanbuiten, vanbinnen stelt het niets voor.
Vandaag zijn we dan van Agra naar Bharatpur gereden, waar ik nu achter mijn schermpje zit te tokkelen. We hebben eerst een stop gemaakt in het rescue center voor slotberen, beren die vroeger als puppy van hun moeder weggenomen werden door zigeunerfamilies, om dan gefolterd te worden en als circusbeer op te treden. t Was heel intens om dit te zien, ik zat bijna te wenen, verschrikkelijk wat die beesten eeuwen hebben moeten meemaken, kijk k zit hier weer met tranen in mijn ogen. Maar het project doet zoveel goeds !!! Ondertussen zijn al 450 beren gered, waarvan er 270 in dit centrum verblijven, de zigeuners worden opgeleid tot een nieuw beroep zodanig dat ze op een andere manier hun geld kunnen verdienen, er zijn maar 20 beren meer in Nepal die ze nog moeten redden. k Vind dit altijd veel erger om te zien dan bv een bedelaar op straat, want dieren zijn zo hulpeloos he !
Volgende stop was Fathepur Sikri, mooie oude stad, maar de site zelf zit vol met handelaars die je allerhande souvenirs willen aansmeren. Echt lastig. t Valt echt op dat de plaatsen die Islamitisch zijn het lastigste zijn om te bezoeken, daar zijn de mensen echt ambetant, grrr, chance dat ik de tip meegekregen heb 'cello' te zeggen, wat wil zeggen "weg!" en weg zijn ze dan zulle ;-). Ik word hier chachi genoemd, de tourleader, soms krijg ik dan een cadeautje opdat ik mijn groep zou aanzetten tot kopen, maar voor wie mij al een beetje kent, zo zit ik niet in elkaar he !
Morgen relax dagje, Nationaal Park gaan bezoeken waar vooral herten en vogels te zien zijn en nadien gewoon gaan ZWEMMEN !! Dat hebben we echt verdiend na een week rondreizen aan een stevig tempo ! Morgen zijn we al een week ver en de groep valt heel goed mee ! Pas gisteren hebben ze mij gevraagd hoe oud ik ben en ze verschoten allemaal enorm, k laatekik mijne jongen kant bovenkomen waar ! t Is hier steamy hot, ik heb hier al liters water uitgezweet, loop weer met olifantenpootjes rond, maar al bij al valt het wel mee.
Indie is niet zoals ik het mij voorgesteld had, ik vind het allesbehalve choquerend, heb nog geen moment gedacht van "wat is dat hier", integendeel, dit is een van de vele Aziatische landen, met een hele rijke geschiedenis en een combinatie van verschillende religies, interessant genoeg dus !

Update binnen een week veronderstel ik,

Dikke kussen,
Yours truly

Antigua - Totonicapan - Lago Atitlan

Hey allemaal,

Hier ben ik weer ! De donderdagavond zijn we dan met de meisjes, want onze man was te moe om op te blijven - om 23h vertrokken op uitstap met Monica van Jungle Party Hostal. Een zeer boeiende wandeling door Antigua, gaan zien naar de voorbereidingen voor Goede Vrijdag. Ze maken hier in Antigua de alfombra's,tapijten om U tegen te zeggen ! We hebben ze zien maken,en zien kapotmaken,want alles wordt door de processies kapotgelopen. Wendy, Peggy, Dorien en Katrien waren om 01h ' s nachts stikkapot en gingen slapen,ik heb mij met veel moeite kunnen wakker houden tot 03h30, omdat dan de grootste processie begon vanuit de Iglesia La Merced. Mensen, het was gigantisch ! Jullie weten dat ik ongelovig ben, maar dit meemaken, dat doet je toch even beven,ik was er echt niet goed van. Duizenden gelovigen op de been, samen bidden,samen zingen, en dit allemaal om de dood van Christus te herdenken. In de kerk halen ze dan het altaar van ong. 1500 kilo uit,en sleuren dit 12uur lang door de straten van Antigua,je ziet de pijn op de gezichten van de vrijwilligers, hun boetedoening, hun eer aan Jezus. Ik kreeg er echt waar,koude rillingen van en tranen in de ogen, echt enorm enorm aandoenlijk !
Om 04h30 lag ik pas in mijn bedje, de rest is de morgen erop vroeg opgestaan om andere processies bij te wonen, ik lag knock out in mijne nest :-). In de namiddag zijn we dan vertrokken om de Pacaya te beklimmen, 't weer zat niet mee, dus van vergezichten geen sprake. Na 15min had ik al last van de hoogte (2500m) en ben ik met een paardje een uur verder geklommen, mijn groep gaf niet op (chapeau voor hen !!), ik ben definitely de zwakste van de hoop :-), anderhalf uur voor de top, ben ik ook tevoet verder gegaan, door de lava. Zware kost, met als beloning een beetje rode lava zien op gloeiend hete ondergrond, mijn schoenen zijn - echt waar - een beetje gesmolten !! Op de terugweg is Dorien efkes onderuit gegaan, niets ernstigs, maar ze was toch fel verschoten. Onze chauffeur was een regelrechte zot ! Hij sjeesde zeker aan 180km per uur door Guatemala City, ik dacht dat we er nooit levend vanaf zouden komen,heb mij dan ook eens flink kwaadgemaakt.
De zaterdag zijn we dan naar Totonicapan vertrokken, met de chickenbussen, 4 uur onderweg, 3x overgestapt, t is een ervaring die chickenbussen ... je zit (als je al plaats hebt) met 3 a 4 personen op een rij, met 70 in een bus, lastig reizen . In Toto werden we onderverdeeld in 2 gezinnen. De Spaanstaligen onder ons bij Eva, een weduwe,en de rest bij Carlos, die onze gids ging zijn voor de volgende dagen. Het verblijf bij Eva was schitterend ! Ze nam ons eerst mee tot bij haar zussen, ook weduwen of verlaten door hun man. Hun zonen zijn allemaal naar de Verenigde Staten gevlucht, echte horrorverhalen hoor je hier ! De vlucht naar de US duurt ong. 2 tot 3 weken, ze betalen hiervoor eerst een Coyote (goedkoopste vraagt ong. 4800 euro, waarvoor ze hier een lening bij de bank aangaan), die helpt hen (via gespecialiseerde bendes) de grenzen over (eerst Mexico en later US), de vluchtelingen moeten dagenlang in de woestijn lopen, rivieren oversteken die vol kaaimannen zitten of waar electriciteit op gezet wordt, ze hebben geen eten of drinken bij,velen sterven onderweg ... en dit allemaal om dan in een land terecht te komen waar ze tot en met uitgebuit worden, om toch maar een beetje geld naar hun familie te kunnen sturen, zodanig dat die dan in Guatemala hun andere kinderen kunnen laten studeren, of met de tijd een huisje kunnen kopen. Eva had haar zonen al 2 jaar niet meer gezien en ze zullen nog zeker 5 jaar wegblijven, eerst moet de lening afbetaald worden, dan pas kan er gespaard worden voor een huis, en dan komen ze terug. Hier zie je eens de andere kant van het verhaal, wij in het Westen zien het altijd van onze kant he ? Een week nadat Eva haar zonen vertrokken waren, zijn er ook 2 meisjes uit haar dorp gevlucht, 1tje is tegengehouden aan de grens en teruggestuurd,van de andere hebben ze nooit meer iets vernomen ... Geert van de Via Via vertelde ons ook al dat vele meisjes gewoon verkracht worden tegen de sterren op, en dan voor dood achtergelaten worden.
Rest van de avond ging het er leuker aan toe, echt toffe gesprekken gehad met die 3 dames.
De zondag hebben we een aantal dorpjes in de buurt bezocht en oa ook de Nueve Sillas (9 stoelen), een Maya-heiligdom, waar juist een ritueel aan de gang was. Er was een vrouwelijke sjamaan een dikke sigaar aan het roken,ze wakkerde constant een vuur aan, waar ze mais en rijst in smeet, het vuur diende om mensen te zuiveren. We mochten het ritueel meemaken, iedereen was supervriendelijk, echt super om mee te maken !
s Avonds hebben we dan weer bij onze respectievelijke gezinnen verbleven en dag erop zijn we naar de warmwaterbronnen gegaan, maar hier zijn dit gewoon publieke baden, we voelden ons dan ook een beetje de vreemde eend in de bijt, en hebben niet deelgenomen aan dat bad waar iedereen zich in wast. Terug chickenbussen op tot in Panajachel, ze noemen hier dit stadje ook wel Gringotenango, omdat hier zoveel toeristen rondlopen ... het is de voornaamste vertrekplaats om de dorpjes aan het Atitlan-meer te bereiken, waar we nu dus zijn. We hebben efkes moeten wachten eer ons bootje vertrok, maar uiteindelijk zijn we door weer en wind in ons dorpje - San Pedro La Laguna - geraakt. Vandaag hebben we Santiago de Atitlan bezocht, de grootste stad hier aan het meer, nog zeer typisch maar ook al veel toeristenstallekes die van alles en nog wat verkopen. We hebben onder meer het huis van Maximon bezocht, de lokale held, een soort Judas die ze hier vereren, vroeger moest deze goede man op de vrouwen letten van de boeren, maar in plaats dat hij er gewoon op lette, ging hij er mee naar bed ! De mannen waren zo kwaad dat ze zijn armen en benen afgezet hebben. In de rest van Guatemala vinden ze dit een kwaadaardig figuur, maar hier in Atitlan vereren ze hem. Maf om die pop te zien zitten in een huis, waar hij sigaren en sigaretten aangeboden krijgt. Verder hebben we ook de gedenkplaats gezien van de 13 doden die hier in 1990 gevallen zijn, tegen het einde van de burgeroorlog. Er was in Santiago een manifestatie tegen het leger, omdat zij een man van het dorp ontvoerd hadden, het leger reageerde fel met op de menigte te beginnen schieten. Resultaat : 13 doden en dit zijn de laatste slachtoffers die de burgeroorlog gemaakt heeft. Verder hebben onze tuktuk-chauffeurs ons ook nog de plaats laten zien waar tijdens de orkaan Stan, 145 families om het leven gekomen zijn ...
Vanmiddag zijn Katrien en ik dan gaan paardrijden, zalig langs het meer, in het begin vond ik het zelf wat saai, maar uiteindelijk toch wel genoten en af en toe weer een galopje gedaan :-), rest heeft vooral geluierd, wat nog niet veel gebeurd is dit verlof !!
Morgen gaan we een wandeling maken naar een aantal andere dorpjes hier in de buurt, donderdag nemen we dan de bus naar Antigua met een tussenstop in Chichicastenango, wat gekend staat voor zijn megagrote markt ! Dus shop till we drop met andere woorden !! Dan nog 1 nachtje Antigua en vrijdagnamiddag vertrekken we naar Guate City, om onze terugvlucht naar huis te nemen. Niet te doen dat al bijna 3 weken om zijn !

Dit zal mijn laatste verslagje zijn, k moet jullie niet gaan vertellen hoeveel ik ga gekocht hebben op die markt he, of hoe ik ga afzien op die wandeling van morgen ...

Scheetjes, cu all next week in Belgica !

Dikke kus,

Masha

Copan tot Antigua

De zondagavond zijn we dan gearriveerd in Belgian Heaven in Honduras. Niet echt Belgisch hoor, daarvoor komen we niet naar de andere kant van de wereld !! Neen, gewoon het Via Via-cafe dat uitgebaat wordt door 3 Belgen,de guys Geert (of Gerardo,zoals iedereen hem kent in Honduras), zijn zakenpartner Dirk en Geert zijn vriendin Annemie (die we niet gezien hebben). Die gasten zijn ongelooflijk,de backpackers bij uitstek, avontuurlijk, correct ingesteld, weten waar ze mee bezig zijn,hun personeel juist behandelen, ze aandelen geven in hun zaak omdat ze echt geloven in de mensen, ... t was zalig om ze bezig te zien en bezig te horen !!! Ben Fier op hen wat voor goeds ze hier doen, echt waar, maar daarover later meer.
1ste avond in Copan, wou den Dirk toch (die ook Dj is) dat we in zijn barretje - toepasselijk genaamd El Barcito - iets kwamen drinken, wij daarheen en de lekkerste cocktails gedronken. Maar de meesten onder ons - zo ook ik natuurlijk - waren weer zo dood als een pier, my god ik loop hier moe !!! De hitte eist zijn tol denk ik !

De maandag hebben we een megagroot ontbijtbuffet gekregen in de Via Via, ja Jokergroepjes worden hier in de watten gelegd hoor !! En zijn we rond 08h vertrokken - te voet - naar de Copan ruïnes. We zijn speedy als het op ruïnes aankomt,wat de meesten op een dag bezoeken, daar doen we een aantal uur over, deze site hebben we dus - met het museum bij - op 3 uur bezocht,en niets overgeslaan he,we willen gewoon niet bij elk steentje een half uur uitleg,voila sie ! Ben blij dat we er allemaal hetzelfde over denken, echt waar !
We zijn terug naar ons stadje gereden per tuktuk,ja, die rijden hier nu ook al rond, en natuurlijk wilden we dit ook uitproberen, was wel leuk.

'k had het al gezegd, de vrouwen in mijn groep zijn sportieve avontuurlijke meiden, in Tikal hebben ze even geproefd van een canopy, in Honduras kan je er ook eentje doen, met 15 canopys,waaronder 1tje van 1km lang ¡¡!! en 300 meter hoog !! Jaja jullie lezen het goed !! Ikke dat geboekt voor hen, Bert de "man" van de groep ging ook mee,maar ik dacht "ik blijf wel hier", voelde mij niet zo super .. maar my gang heeft mij kunnen overtuigen,ik werd begeleid door een niet misse Hondurees,dus ja,ikke mee natuurlijk he. Echt wel kicken seg, amai nie ! Heb ook de superman gedaan, jullie al eerder uitgelegd.

Om 15h zijn we dan op stap gegaan met Geert van de Via Via,hij doet een wandeling "achter de schermen van Copan", waarin hij uitleg geeft over het leven in Honduras, over de corrupte regering, over dat een 3de van de Hondurese drugs langs Copan naar Amerika gesmokkeld wordt, over hoe de armen arm blijven en de rijken de armen dom houden, zodat zij rijk kunnen blijven ... we kennen het verhaal overal he, onrecht blijft onrecht. Voor de wandeling vraagt hij 8dollar per persoon, waarvan 4 dollar naar een goed doel gaan : hijzelf koopt schriftjes/boekjes aan die hijzelf naar een school in de bergen brengt,bij kinderen die nooit met toeristen in contact komen, en waarvoor alle hulp welkom is. 't Is natuurlijk een druppel op een hete plaat, maar hij probeert en ik denk ook dat het hem lukt,Geert wordt enorm geapprecieerd in Copan,iedereen kent hem gewoon ! Echt niet normaal, overal waar ik ga en zeg dat ik naar het Via Via ga, zeggen ze "ha Belgen zeker ? doe de groeten aan Gerardo, muy amable !, alleen maar goeds dus ! Geert vertelde ons ook dat die Belg die een aantal weken geleden hier vermoord teruggevonden is ... gelogeerd had in de Via Via, hij zei ook dat het nieuws erbij vergeten te vertellen was dat er 10gr cocaïne in die gast zijn lijf zat, dus het was een drugsdealer, en wie zijn handjes daaraan vuil maakt, ja dan weet je dat je grote risico's loopt he.
Allee, t was dus een superinteressante wandeling ! Als ik hier aan de mensen vraagt of ik een foto mag nemen, bedanken zij mij ! Niet te geloven he ! Wat taal niet al kan doen ! Nu merk ik toch het verschil met reizen in Azië, niet dat het daar minder leuk is hoor, maar anders, dat wel, hier heb je veel meer contact met de mensen,echt de max !
's Avonds was er film in de Via Via,ze hadden ook een afscheidsdiner voor ons voorzien, waar de meesten van ons wel van genoten hebben, maar ikke niet,voelde mij echt supermottig en ben vroeg gaan slapen, nadien stuk van de nacht op en over de pot gehangen ... resultaat van de felle zon denk ik en de vele muggebeten .. wie denkt dat ik overdrijf zit er echt naast he, nie normaal wat een proporties die beten aannemen bij mij, vooral door de tropische warmte, fuck seg ¡!, zal ne keer ne foto nemen en aan de fans laten zien,but it's not a pretty site honeys :-)). Na een miserabel nachtje voelde ik mij gelukkig beter,kan dat soms hebben en weet dat ik mij - meestal toch - de dag nadien wel weer ok voel.
Dinsdagmorgen zijn we dan om 08h opgehaald geworden door Carlos - ne Hondurese cowboy - sisi caramba ¡! Yves, 't is eentje voor jou denk ik ¡¡ Nee Frank en Jim, jullie gaan trouwen, jullie moeten daar afblijven :-) Echt een nice guy, heel goed gevoel voor humor wat hem nog aantrekkelijker maakt,niet de mooiste man, maar wel supertoffen, echt waar ! 35 jaar en nog nie van ' t straat,niet te geloven he, soit he's out of my life now :-((.
Met Carlos hebben we een MEGA- tocht te paard gemaakt, we waanden ons echt volledig in cowboy-land, elk op ons paardje, Dorien en Bert hadden nog nooit van hun leven op zo'n beestje gezeten,en toen het begon te regenen (voor het eerst dit verlof ¡) wou den Bert niet meer mee ... Dorien heeft haar eens flink kwaad gemaakt en Bert ging gedwee mee on the horse ! We hebben veel galop gereden, vond het subliem,tussen de heuvels, die finca was wel 800 hectare groot, dus je kan je voorstellen dat het de max was he ¡ We zagen merries met kersverse veulentjes, koeien in het "wild", prachtige natuur .... wauw wauw wauw,geen woorden voor,echt subliem ! Enkel een beetje spijtig dat het af en toe geregend heeft, maar zo was het wel uit te houden op de paarden en voor de paarden.
Nadien superlekker gegeten,in de namiddag de koffieplantages en fabriek bezocht en naar de warmwaterbronnen gegaan voor een verwarmend badje. Echt een aanrader dus, vr de geïnteresseerden www.fincaelcisne.com, check it out !
Na het avondmaal bleef niet veel meer van ons over,weer allemaal keimoe, wel leuk gesprek gehad met een Hondurese familie die in Guatemala woont,superrijke mensen moeten het zijn,want ze kunnen hun 3 superlieve kinderen naar een int.school sturen en die spreken dus vloeiend Engels, net als hun ouders. Superrijk maar toch oog voor het leed dat hun land lijdt,correcte mensen in een corrupt land,niet evident ... daarom dat ze in Guatemala City wonen waar het leven volgens hen beter is dan in Honduras. Misschien nodigen ze ons nog uit, we wachten ongeduldig op een mailtje van hen,want zou wel leuk zijn om op die manier een ander stuk van Guatemala te zien, je moet alle kanten van het leven hier kunnen zien he,niet enkel de arme kant.
Voor het eerst in lange tijd superlekker geslapen,door het aangename frisse klimaat,als herboren stonden we op voor een mega-ontbijt ... amai die kunnen hier eten jong ! Echt nie normaal, voel mij zienderogen verdikken, damn damn. Nadien met een busje naar Antigua getuft, rit van 6uur en terug toegekomen in Antigua. Wat op onze eerste nacht een slaperig stadje leek,is nu uitgegroeid tot een stad met winkels, restaurants,duizenden lokale en internationale toeristen, niet normaal ! En dit allemaal voor Semana Santa ! De straten worden constant versierd, op de wegen maken ze ofwel met zand, gemalen hout of bloemen machtige tapijten. Voor elke nieuwe processie (en het zijn er veel !) worden die tapijten afgebroken en worden er nieuwe gemaakt. Engelengeduld hebben ze hier en ze zijn dus ook heel devoot ! De priesters, van jong tot oud, lopen hier met een paars gewaad rond, kleur van de semana santa. Daarboven dragen ze dan soms hun hippe rugzak en met een mp3-speler in hun oren,wel grappig om te zien.
In de hostel ook superdruk natuurlijk,maar ons kamertje was goed voorbehouden, oef ! Anders vind je hier nu echt geen bed meer,sommige toeristen sliepen hier op de grond in hun slaapzak ! En het is hier koud he 's nachts ! Mijn groep vroeg mij al 10 dagen lang "Masha,waarom moeten wij die dikke pull in godsnaam meesleuren", nu weten ze gelukkig waarom en we zijn er heel blij mee ! Overdag is het warm met af en toe een fris windje, ideaal dus !
Vanmorgen zijn we na ons ontbijtje een mountainbike-tocht gaan doen, amai nie, zware kost hoor zo op een hoogte van 1800meter. Ik dacht echt dat ik niets van conditie meer had, reed altijd achteraan, kon de groep echt niet bijhouden, na 3 uur dacht ik toch om eens iets te zeggen (bizar he dat ik zo lang gezwegen heb ?¿) en ja mijn banden stonden te plat, mijn versnelling werktte niet goed ... ik kon toen wel al iets sneller fietsen,maar het kwaad was geschied, mijn energie was op en ik bleef de laatste rijden/stappen/puffen. Echt wel lastig, kuitenbijterke, molenbergske vr de mountainbikers onder jullie ! We hebben wel een aantal leuke stops gemaakt, in kleine dorpjes met leuke kerkjes en constant zoooo vriendelijke mensen he !!! Maar ja, ze zien ons,zo'n lieve mensen en dan krijg je snel een lach en een hola he :-))). We zijn ook gestopt aan Valhalla, een macademia-farm, waar ze van die superlekker noten kweken. Daar uitleg gekregen van de supermaffe eigenaar,Lorenzo een geflipte Amerikaan, maar wel heel vriendelijk. Daarna massageke gekregen en facial met de produktjes van daar,en ja, natuurlijk heb ik het gekocht en vanaf nu zal er geen rimpeltje meer op mijn gezicht verschijnen (yeah yeah I do beleive in ferrytales) .. daarna ferme pannekoek gegeten met macadamiabutter (zoals pindakaas maar dan lekkerder), met stukjes noten in, met blauwe bessenconfituur en vers fruit. Caloriebommeke !!! Maar superlekker natuurlijk !
Nu zitten we half geradbraakt in de hostel terug,vanavond om 23h hebben we een uitstap om verder te zien hoe alle tapijten gemaakt worden voor de grootste processies van de week,die morgen om 06h beginnen,we zullen zien hoe lang we het volhouden !
Morgennamiddag gaan we dan de Pacaya-vulkaan voor een stuk beklimmen,amai ons kuitjes !
Zaterdag vertrekken we naar Totonicapan, waar we een 2daagse gaan doen bij Indigena-families, dat zal wel een heuse belevenis worden,zeker voor Bert,maar kom hij probeert het toch !
Dus nog een aantal daagjes geduld voor het volgende verslag.

Aan alle vrienden en families van de meiden in mijn groep,jullie dochters en vriendinnen zijn super en hopelijk genieten jullie mee van hun avonturen via deze site !

Frank en Jim : jullie huwelijksreis is hier al geboekt,zo kan ik volgend jaar nog mee naar Costa Rica :-) wa peisdje he :-)))

Dikke totters,

yours truly, Mashita

El Remate - Livingston - Copan

Donderdag zijn we om 05h30 vertrokken met een busje naar Tikal, waar we om 06h15 aankwamen. De jungle nog volledig omhuld in mist, overal bordjes op de weg dat tapirs, jaguars en ander wild de straat kunnen oversteken, heel maf. Paar maand geleden is hier effectief een jaguar doodgereden door een Zwitserse familie !

We zijn direct aan ons bezoek begonnen, en na een dikke 2.5 uur hadden we al de volledige plaza central en tempel V bezocht. Ongelooflijk wat voor bouwwerken hier staan, je voelt je miniscuul klein, t is niet te vatten hoe zo kleine mensjes dit allemaal voor elkaar gekregen hebben, zonder hulp van het rad of materiaal en lastdieren, allemaal gewoon met de blote hand gemaakt. Tempel V is een van de hoogste tempels die al gerenoveerd is, ik ben tot halverwege geraakt en toen viel mijn frank terug dat ik soms wat last heb van hoogtevrees, en toen ben ik stilletjes naar beneden teruggekeerd. Rond 09h zijn we iets gaan ontbijten en rond 11h zijn we de rest van de site gaan bezoeken,met als hoogtepunt tempel IV waar ik op dierf, en van waarop je een machtig zicht hebt over de omliggende jungle, oerwoud zo ver je maar zien kan !

Om 14h kwam ons busje ons terug ophalen en zette ons af aan de ingang van het park, waar we een canopy-tocht gedaan hebben. Ik alweer met mijn hoogtevrees, soms vraag ik mij af wat ik mezelf soms aandoe ... maar het was pure fun !! 8 canopys hebben we gedaan, je hangt dan zo 20 meter boven de grond en ritst van de ene boom naar de andere. 4 van de 8 heb ik alleen durven doen, maar ik ging zo snel dat ik soms niet op tijd kon stoppen,gelukkig was er altijd iemand om mij op te vangen ... anders hing ik nu als moes op een boom. Katrien en Dorien hebben zelf de Superman-swing gedaan, of hoe het ook heet, ze hingen als superman in de lucht en werden van de ene naar de andere boom gevlogen, de mannen van de canopy deden al het werk voor hun, heel tof vonden ze het, ik zou geflipt hebben ! Maar het was alweer een toppertje van een dag !

Na dit alles hebben we nog een plons genomen in het Peten Itza-meer, waar vrouwen hun was en plas aan het doen waren, waar paardjes aan stonden te grazen ... allee moet er geen tekeninkske bij maken zeker hoe mooi het daar was ?

Vrijdag zijn we dan om 08h vertrokken van El Remate naar Livingston, dit via Rio Dulce, een havenstadje dat het Lago Izabal (grootste meer van Guatemala) met de Rio Dulce verbindt, en van daaruit kan je enkel per boot Livingston bereiken, dat aan de Caribische kust ligt. Machtige boottocht van 2.5 uur, langs mangroves, warmwaterbron, project Ak'Tenamit (om de Indigena's te leren hoe ze het land moeten verbouwen, tortilla's leren maken, gezonheidsleer en eerste hulp aanleren, ... echt interessant), we zagen vele vogelsoorten zoals pelikanen, witte reigers, alken, ... en toen arriveerden we in Livingston, aan Casa Rosada, ons pensionneke direct aan het water. Uitgebaat door een Vlaamse en haar Kekchi-man (Maya), zij is hier al 8 jaar maar het wordt haar een beetje teveel om zo lang afgesloten te leven van de bewoonde wereld. Livingston is het hart van de Caraïben hier, de helft van de bevolking zijn zwarten (de garifuna's), maf sfeertje hangt hier in de stad. t Is hier ook ongelooflijk broeierig heet, we zweten ons te pletter.

De zaterdag zijn we naar Playa Blanca gegaan, een klein witachtig strandje met palmbomen. Leuke afwisseling van het vele reizen, superrelax dagje. In de namiddag zijn we met een aantal een wandelingetje gaan maken, en ik heb weer superveel fotootjes genomen van de lokale bevolking, I absolutely love it !! We zijn oa naar het lokaal kerkhof gaan zien, waar de gebruikte condooms op de graven lagen ... hmm bizarre goesting hebben ze hier.

Vandaag hebben we dan om 09h30 de boot genomen naar Puerto Barrios, waar Victor Hugo, onze Guatemalteekse chauffeur ons stond op te wachten om ons naar Copan in Honduras te brengen. Het is nog steeds superheet, voetjes staan nog steeds meer dan veel gezwollen, maar we genieten allemaal met volle teugen van het vele moois en het aparte leven hier. De Guatemalteken zijn enorm vriendelijk, denk dat er geen verschil zal zijn met de Hondurezen. Vandaag was een lastige reisdag, met 1 stop in Quirigua, een historische site a la Copan, te midden van de bananenplantages, er was een komen en gaan van Chiquita- en Dole-bussen. Er worden wat bananen gegeten op onze wereldbol lijkt ons !
Net toegekomen in Copan,in het Via Via Cafe, waar we hopelijk voor het eerst eens een stapje in de wereld gaan zetten vanavond. Morgen staat Copan - de ruines, op het menu en overmorgen gaan we naar een Finca, en gaan we als echte cowboys te paard gaan rijden.

k ga het jullie wensen daar in het verre zonnige Belgie,

besitos desde Guate !!

Guatemala - back on the road ¡

648 dagen, oftewel 21 maand + 6 dagen geleden dat ik nog eens met de rugzak op reis was ¡ but who's counting hey ?

Hello my dear friends ¡¡ this is Radio Tikal, coming to you from Guatemala, where it is about 35 degrees and steamy hot ¡¡

Vrijdag 27 maart om 20h de trein genomen naar Brussel, waar mijn reis begon in de Sheraton ¡ Als echte rugzaktoerist moet je jezelf af en toe wat luxe gunnen he ;-).
Zaterdagmorgen om 06h had ik afgesproken met mijn mini-jokergroepje en iedereen was mooi op tijd, de vlucht wat minder, eerst een beetje vertraging in Brussel en dan nog een dik uur in Madrid; Iberia he, kwaliteit van een XLF-vlucht vr de Thomas Cookers onder jullie, dus genen vetten met andere woorden, zeer krap om zo 11 uur te blijven zitten. Om 17h30 plaatselijke tijd zijn we geland in Guatemala City, onze chauffeur stond al te wachten en rond 19h00 waren we in Antigua, leuk hostalletje geheten Jungle Party ¡ Kamers back to basics, maar iedereen vond het prima ¡ Joepie een groep die openstaat vr avontuur ¡¡ We zijn nog een klein hapje gaan eten en rap gaan slapen want we waren allemaal kapot ¡
De zondag hebben we met een minibusje een traject van ong. 8 uur afgelegd naar Semuc Champey, te midden de jungle, Posada Las Marias, ligt aan een rivier waar we lekker gezwommen hebben. Electriciteit is er enkel dmv een generator en om 21h gaan de lichten uit, iedereen is daar toch zo moe en zo vroeg op dat dat echt niet geeft. Superlekker gegeten en gaan slapen met ons zessen op een slaapzaal, met de geluiden van de jungle rondom ons.
De maandag zijn we dan gaan caven, echt super super avontuurlijk ¡¡ We moesten eerst een 10tal minuutjes stappen, in onze bikini, moordend heet ¡ Eenmaal aangekomen aan de grotten, kregen we van onze gids Sebastian (een Keckchi-indiaan) elk een kaarsje in de hand, en toen gingen we de grot binnen voor een 2 uur durend avontuur. Enkel met ons kaarsje in de hand, we moesten kruipen, veel zwemmen door donkere gangen vol stalagmieten en tieten, de durvers onder ons konden ook in een diep zwart gat springen, ik heb er mij niet direct aan gewaagd. Op een gegeven moment deed Sebastian zijn lichtje uit en wij allemaal onze kaarsjes en zaten we wel 5minuten volledig in het donker, temidden van een grot waar je niet uit kan, echt freaky ¡ Maar we bleven kalm en hebben ons avontuur voortgezet. Op het einde moesten we nog een smalle spleet door waar geen plaats was om je voeten te zetten, je moest je door die spleet laten vallen in een diepte die je niet zag, recht het water binnen en ikke natuurlijk kopje onder, 'k moet eerlijk toegeven dat ik het best zelfs voor mezelf grensverleggend vond ¡. Toen we terug buiten waren, zijn we met een rubberband verdergetubt tot aan onze posada, heerlijk gewoonweg ¡ Was echt een superdag ¡ De lange busrit hiernaartoe was dan ook direct vergeten ¡¡ In de namiddag hebben we dan een wandeling gemaakt naar Semuc Champey, dit is volgens een van de deelnemers een nieuw wereldwonder, zo mooi ¡¡¡¡ We moesten er wel een helse klim voor doen, zweten als nooit ervoor, om een fabuleus zicht te krijgen op de rivier Cahabon in de diepte met bassins (a la pamukale maar dan niet van kalk), nadien trip naar beneden om een duik te nemen in het heldere nat, fantastisch ¡ Echt een zalige dag ¡
Gisteren hadden we dan weer een lange busrit voor de boeg, deze keer niet prive, maar als vee in een truck vanachter samengepropt met nog andere toeristen. We konden niet anders dan staan, in zo'n amerikaanse open truck, en dit voor een uur. Op een gegeven moment stapten er ook enkele Indigena's op, met een doodzieke baby, ik dacht dat de baby dood was, hij zag er toch heel slecht en bleek uit, we waren allemaal onder de indruk, met een aantal buitenlandse toeristen heb ik die familie wat geld gegeven voor de dokter, veel meer kan je niet doen.
Nadien onze tocht in minibusjes voortgezet tot Sayaxche, dorp aan de Rio La Pasion. Mijn groep ziet water en wil zwemmen, doet er niet toe hoe het water eruit ziet ;-), zag er wel ok uit hoor, maar om in de rivier te geraken zakten we eerst tot aan onze kniën in de modder, degoutant, wel lachen natuurlijk. We kregen de compagnie van een aantal tieners die overduidelijk last kregen van hun hormonen door het zien van al dat vrouwelijk schoon ¡¡ Alhoewel schoon ... nu spreek ik enkel voor mezelf, maar ik zie er weer uit he, nie te doen ¡¡ Mijn haren zijn weer een krullebol om u tegen te zeggen ¡ mijn gezicht vol plekken, van waar ze komen, geen idee ¡ Mijn ogen en benen en voeten en handen en vingers en tenen en enkels en kniën en en en ... weer vol water ¡ en ik zweet mij kapot en elke avond terug ben ik opgezwollen als een varken ¡ Soit, ik moet hier toch op niemand indruk maken (terug niet, val in herhaling met mijn verslag van vietnam denk ik), dus 't kan mij niet bommen hoe ik eruit zie, enkel spijtig van die mislukte foto's nadien :-)).
Gisteren wilden we toch voor het eerst eens iets gaan drinken na het eten ... hier is natuurlijk niets te vinden, maar ik zag in de verte een Bar EL REY opdoemen, wij daarheen, maar dat was zo een verdoken hoerenkotje, amai nie ¡¡ Al die venten, alleen maar bier aan het zuipen en gapen naar ons en naar de diensterkes. Lelijke meisjes by the way, allen veel te dik, met minirok aan en korte tshirt zodat de vetlaag van hun buik goed zichtbaar is, raar schoonheidsideaal.
Deze morgen de lancha (bootje) genomen naar Aquateca, een mayasite aan de rivier. De site zelf stelt niet veel voor, maar de natuur was prachtig ¡ We kwamen daar al aan om 08h15, na een 2uur durende prachtige vaart op de rivier, en werden verwelkomd door het gebrul van de brulapen. Niet te doen hoeveel kabaal die kunnen maken ¡¡ Sante mijn ratje ¡¡ 2uur rondgewandeld in de jungle en dan terug bootje op naar Sayaxche. Papas fritas gegeten als lunch, heb hier al 2x frieten gegeten, als dat maar goed komt ... en dan per colectivo (gemeenschappelijk busje, waar normaal plaats is vr 10 a 12 man, nu met 27 erin) naar Santa Elena gereden en verder naar El Remate waar ik nu voor de pc zit ¡ Dit is de laatste stop voor Tikal, wat we morgen gaan bezoeken. 't Is hier dus steamy hot, ik zit hier kleddernat voor mijn scherm en ga nu net als mijn deelnemers in het meer gaan springen hier aan de overkant van de weg ¡ Als dat het leven niet is he ¡ Heb nu al het gevoel dat de tijd supersnel gaat.
Van deze keer staan hier geen aprilgrappen in, dus elk geschreven woord is de waarheid en nothing but the truth, heb nog geen ashanti shakrams tegengekomen :-)

Dikke kussen aan alle thuisblijvers ¡

Yours truly,

Masha

12/06 - 21/06 Darwin - Sydney

Here I go ... voor mijn laatste reisverslag ! Denk ik toch althans, tenzij er een reisje mijn richting uitkomt (als het weer in Belgie verschrikkelijk is zoals ik nu lees !! en als mijn gezondheid het toelaat !). Misschien binnen 2 weken ofzo nog een reflectie, want ik moet alles nog eens goed laten bezinken.

Mijn trip naar Kakadu en Litchfield was leuk, niet meer of minder, superverwend als ik nu al ben natuurlijk ! Neen, beide parken zijn echt wel mooi, maar te toeristisch als je van het niet-toeristische Western Australia komt ! Daar zijn de parken ruig, hier in the Northern Territory, zijn de paadjes mooi afgemaakt, gemakkelijke wandelpaadjes voor de "windowlickers" zoals Freckle ze zou genoemd hebben (senioren noemen wij ze respectvol). En dat is dus spijtig, dat je een mooie waterval ziet, maar dat er dan vanop afstand prikkeldraad rondstaat, omdat er anders teveel mensen te dichtbij zouden komen.
In Litchfield hebben we oa de Termite Mounds bezocht, termietenhopen van wel 8meter hoog ! Die beestjes zijn echte werkers en oh zo gesofisticeerd ! Ik denk dat een aantal architecten echt wel inspiratie kunnen opdoen van hen ! Zo is hun woning geairconditiond, is ze zowel water-resistant als vuurvast. Dit is allemaal nodig in het tropische noorden van Oz, in het natte seizoen (ongeveer 8 maand per jaar), regent het zoveel dat de termietenheuvels volledig of practisch volledig onder water staan, en termieten kunnen niet zwemmen, dus verzamelen ze tijdens het droge seizoen gras en ander eten, en blijven ze lekker binnen als het buiten nat is. Op het einde van het droge seizoen is er veel vrees voor bosbranden, maar geen probleem voor de termietjes, zij zijn veilig in hun brandveilige huis ! Maar genoeg over termieten !
Verder hebben we watervallen gezien en hebben we een prachtige boottocht gemaakt in de Mary River Wetlands, bij zonsondergang gaan kijken naar krokodillen en watervogels, echt absoluut prachtig. Kakadu, daar gingen we meer heen om de aboriginal-kunst te bewonderen. Maar de 3 dagen waren een stuk minder avontuurlijk als de rest van mijn trip, daarom dat ik een beetje teleurgesteld was.
We hadden een leuke gids, zo een supercoole vent, met tattoo's en piercings. Hij droeg wel een beetje teveel gouden juwelen, ik zei hem dat we van zo'n venten denken in Belgie dat het pooiers zijn ! Ja, heb alweer een goede indruk nagelaten ... maar Bullfrog kon er wel om lachen, chance ! En met zijn coole uiterlijk, zou je denken dat hij graag hardrock hoort enzo, maar neen, dan speelde hij ineens Abba, en zat mee te dansen op "dancing queen" dat het geen naam had ! Hilarisch ! Ja, Aussiemen, heb er toch wel een paar rare kwieten tussen gezien !
Op de 2de dag, rond 7 uur s morgens (ik zat vooraan met Saskia, een toffe Hollandse), kwam er ineens - uit het niets - een kangoeroe voor onze bus gesprongen ! Ik tierde het uit ! Bullfrog was meer geschrokken van mijn helse geluid dan van het feit dat hij juist een kangoeroe doodgereden had ! 't Was echt verschrikkelijk ! Met zo'n tientonner over dat beestje gereden, je hoorde het kraken onder de banden. Wij snel gestopt, want je moet altijd checken of ze effectief dood zijn en je moet ze van de baan schrapen of halen. Als het een vrouwtje is, moet je ook de buidel checken en als er een babytje (hier noemen ze die Joey) inzit moet je die redden. "Gelukkig" was ons trieste slachtoffer een mannetje, wreed om te zien !
De vrijdagavond was ik terug in Darwin, en heb er nog een leuk weekend beleefd. Nog steeds met een aantal mensen van mijn 3weekse trip, tof om "familiar faces" te zien en we zijn samen eens supergoed uitgeweest !
De zondag nog even naar Mindil Beach market geweest, bij zonsondergang aan het water en de maandagnacht mijn vlucht naar Sydney genomen. Had 2 nachten al bijna niet geslapen (uitgaan en terug galcrises) en dan mijn vlucht om 01h30 en pas om 06h15 in Sydney landen. Het leven van een reiziger kan hard zijn !! Jullie denken waarschijnlijk van niet he ?? Maar het is soms echt superzwaar geweest, heel vermoeiend ! Alle backpackers zeggen het hier, reizen is niet hetzelfde als vakantie nemen. Ik ga echt op verlof moeten als ik terug ben ;-))).
In Sydney werd ik gezellig opgewacht door Taleen en Carl, superschatten ! Nadien heb ik geslapen in hun huisje en gisterenavond zijn we lekker Japans gaan eten. Dat kost hier dus niets he, schandalig dat ze in Belgie zoveel vragen voor sushi en sashimi !
Vandaag doen we nog een kleine ronde, laatste shopping en morgen is het finito, schluss, gedaan.
Niet te geloven.

Ik weet al wat de meest gestelde vraag zal worden : Wat is je favoriete plek of land geweest ? Wel ik zal nu al zeggen dat ik een top 10 proberen maken heb, en ik kwam zonder te checken of ik niets vergeten ben, al aan een top 21. Dus doe mij een lol, vraag het niet, want er springen zoveel zaken uit, en van de 7 bezochte landen, heb ik geen favoriet, ALLES was super !! Alleen Singapore was niet mijne dada, very fake indeed. Maar voor de rest, alles MEGA !
Supertoffe mensen leren kennen (no one as good though as all of you at home !), met supertoffe mensen rondgetrokken (included the ones at home), prachtige plaatsen gezien, unieke momenten beleefd. Mezelf goed leren kennen, en nooit bang geweest van iets. Dit is voor mij de gewoonste zaak ter wereld geworden, rondtrekken met een rugzak, no problem at all !

Gemakkelijkste land om te bereizen : Oz !
Moeilijkste land om in rond te trekken : Laos !! Zonder twijfel, my god Sophie we hebben toch soms afgezien he ??
Meest emotionele land om te bereizen : Cambodia, mijn hart bloedde toen echt, miserie waardoor onze "problemen" in perspectief gezet worden, owee als er iemand nu over een bagatel tegen mij begint he ! ;-)

See ya'z in a few days, hier mijn vluchtplanning, zodat jullie misschien toch een beetje medelijden kunnen hebben :

21/06 Sydney - Brisbane, 19h35 - 21h00 (vlucht van 1h25)
21/06 Brisbane - Kuala Lumpur, 23h59 - 06h10 (vlucht van 08h11min)
22/06 Kuala Lumpur - Londen, 12h00 - 18h10 (ja 6 uur transit en 13h10 min vliegen)
22/06 Londen - Brussel, 20h15 - 22h25 (2 uur wachten en 1h10 vlucht).

Dank voor jullie medelijden en voor alle berichtjes en reacties die ik deze 10 maand mogen ontvangen heb ! Love you all !! Missed you all, but see you ALL back ;-))

Dikke kussen,

Masha