11/10 - 14/10 Naar het Noorden of toch niet ?
SABADEEEEEE !!!!!
't REGENT 't heeft GEREGEND 't REGENDE !!! Maar gelukkig komt na regen zonneschijn en uiteindelijk (na een dag of 10) zijn de weergoden ons gunstig gezind !
In Luang Prabang vierden ze het einde van het regenseizoen op zaterdagavond, het leek precies het begin van het regenseizoen want het heeft sedert die avond 3 dagen gegoten ! Echt niet tof !! De ceremonie zelf was wel de moeite, er werden boten in papier en kleurrijk verlicht in het water gelaten. Ook Sophie en ik hebben een bootje op het water laten drijven, met onze eigen geheime wensen ! Er was megaveel volk op de been, dus superdruk en overal werd er vuurwerk afgeschoten en de kinderen lieten bommetjes ontploffen. Half gestresseerd (bang van die bommekes he ... ) zijn we nog iets gaan drinken met 2 Deense meisjes die we eerder leren kennen hadden.
De zondag hadden we een uitstap geboekt naar de Pak Ou Cave (de Ou is eigenlijk de rivier, Nam Ou, Nam staat voor rivier, Pak staat voor grot) een grot vol boeddhabeeldjes. In de gietende regen op dat bootje, koud en nat ! Gezellig ..., de grot stelde niet zoveel voor ... ' s middags hadden we het 2de deel van de uitstap gepland, nl naar een waterval gaan, maar vermits de hemel vol was van watervallen hebben we dit geannuleerd en zijn een vette pizza gaan eten ! En daarna supervroeg ons teruggetrokken op ons kamertje ... jaja, we zijn hier al veel uitgegaan ... Sophie is al compleet afgekickt ! Ik was dat al ietsjes langer ...
De maandag hebben we fietsjes gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen.
De dinsdag hebben we 's morgensvroeg de monnikken op hun bedelronde gevolgd, daarvoor supervroeg opgestaan, we hadden banaantjes gekocht om aan de monnikken te geven, maar die mannen zijn een beetje verwend denken we ... ze waren alleszins niet happy met onze bananen ! Wel mooie foto's getrokken, maar hier is het nog niet gelukt om ze op het internet te zetten. Om 10h30 zijn we dan met het openbaar vervoer richting Nong Khiaw vertrokken, de bus ging bijna elke seconde stilvallen maar gelukkig stonden we toch om 14h30 in Nong Khiaw, een idyllisch dorpje, ook aan de Nam Ou gelegen. We hadden ons eerste guesthouse gevonden, een zalig oordje (dachten we), een hutje met zicht op de rivier, maar toen we zagen dat de lakens supersmerig waren en de badkamer gemeenschappelijk was (een pot stilstaand water ...) zag ik het niet meer zitten (ja soms is een beetje luxe wel noodzakelijk). We hebben ons dan decadent laten gaan, en hebben 14 dollar vr een kamer betaald in het nieuwe Nong Kiaw Riverside Guesthouse. 2 maand oud, mooie houten bungalows met grote bedden en zachte matrassen (we waren nogal geradbraakt van de laatste logementjes). Als jullie weten dat we hier gemiddeld 2.5 dollar pppn uitgeven, was dit pareltje echt wel duur, maar iedere cent meer dan waard ! Want, we waren nog niet goed en wel ingecheckt, of we kregen het grootste onweer ooit over ons hoofd ! We waren allebei superblij dat we in onze veilige bungalow zaten, in het andere guesthouse waren we zeker weggespoeld ! We hebben dan ook beslist, om de weergoden gelijk te geven, volgens ons was al die regen een teken dat we niet naar het Noorden mochten gaan ... en we hebben dit dan ook niet gedaan.
Woensdag scheen het zonnetje, en toen hebben we een mooie wandeling gemaakt naar een grot, die tijdens de geheime oorlog (tussen Amerika en Vietnam) diende als hospitaal etc., er was daar een 'lief jongentje' die ons wou gidsen, hij wou ons verder nog een grot laten zien. Opeens voelde ik iets glibberigs in mijn sandaal, op hetzelfde moment roept Sophie "bah, er zitten wormen in mijn sandalen !!", ik keek naderbij en zag dat het allemaal litchies waren, bloedzuigers ! Jawatte, hebben we daar efkes de jungle bij elkaar geschreeuwd seg ! Tieren, het kon niet op !! En elke keer we een litchie verwijderden, was daar een nieuwe ... we werden echt compleet gaga ! Hysterisch !! Ik zag mezelf al met bebloede voeten, aderlatingen, kwetsuren, vieze ziektes ... maar gelukkig niets van dat alles, we hebben het op een lopen gezet en konden die vieze beestjes achter ons laten ! Sophie en ik hadden al beslist ons gidsje een fooi te geven, maar toen was hij helemaal niet content met hetgeen wij in gedachten hadden. Sophie wou hem al niets meer geven, dat verwende rotjong ! Ik was weer de heilige Maria, en wou eerst eens op hem inpraten, maar t was geen avance, t is weer een feit dat Laos ook op slechte weg is ... we worden hier geregeld eropgelegd, zo moeten toeristen meer betalen voor het vervoer, en elke keer noemen ze een nieuw bedrag ... echt hatelijk !
Gisteren wilden we dan de bus pakken naar ons volgend punt in deze reis ... sorry voor het lange verslag (maar ik schrijf dit voor mezelf ook op he !!) maar hier het relaas van een busreis in Laos ...
Vertrokken om 10h45, na discussie over de prijs omdat we maar met 3 waren die naar Muang Vienh Kham wilden gaan (ja, we hebben hier een Nederlands meid opgepikt die ons nu vergezeld), met mijn onderhandeltechnieken hebben we maar 30 eurocent moeten opleggen ipv een euro of 2. Na 20m stopt de bus om te tanken, want dit kunnen ze pas als iedereen betaald heeft, na 500m stopt de bus een 2de keer, en de chauffeur drinkt zijn eerste koffie, na 15min vertrekken we dan echt ! Na 3 uur kwamen we aan in Muang Vienh Kham, een godvergeten gat, waar we volgens de loketbediende in Nong Khiaw, een verbinding gingen vinden naar Muang Vienh Thonh (een nog meer godvergeten gat ..), ja die verbinding was er, maar de bus kwam pas tussen 24 en 01uur 's nachts aan ! Wetende dat het hier om 18h pikkedonker is en er geen electriciteit is in die dorpjes, was dit geen leuk vooruitzicht. Maar er zat niets anders op, we hebben er nog het beste van gemaakt door te spelen met de kinderen en te kaarten met de jonge mannekes. De bus kwam gelukkig eerder dan voorspeld, nl al om 23h15 ! We hadden maar een kleine 6 uur in de donker moeten zitten met enkel de junglegeluiden rond ons heen ... maar we hadden elkaar !! Nog een chance dat ik dit niet in mijn eentje moest doen, ik zou terplekke zot worden, echt waar ! But together, we keep eachother sane, of juist niet misschien ...
Daarna volgde een helse rit van 7 uur, in de nacht, 1 uurtje geslapen, overbevolkte bus, alles vervoeren ze hier (maar wie ooit in Zuid-Amerika gereisd heeft kent dit al), tot kippen toe ... en dan als we moeten uitstappen, willen ze ons 3keer de prijs laten betalen van de Laotianen, en dan voel je je zo bedot he ! Maar kom, we hebben er een derde van afgekregen en ' t leven en het opleggen van de toeristen gaat door ... en toen, om 06h 's morgens zaten we daar, in het zoveelste hol van pluto ! Iedereen die je begaapt van kop tot teen, Laotianen zijn nogal teruggetrokken maar bekijken je wel, ze gaan nooit eerst "hallo of Sabadee dus" zeggen, en na een uurtje slaap heb ik nu ook niet veel zin om te beginnen socializen he !
Nu moesten we nog 4 uur wachten op de volgende bus (een sinchtauw of zoiets, een open truck met dakje) en die bracht ons in 6 uur ongeveer naar Phonsavan, waar ik nu zit te internetten !! Dus ja, een avontuur ... ik denk dat we 240 km afgelegd hebben, en we hebben er evenlang overgedaan (met wachten bij) dan als je naar Australie zou vliegen ... niet te doen he !! We zijn dus echt wel gebroken, en wetende dat dit ons misschien nog eens te wachten staat, want schijnt van hieruit naar Paksan, dat de weg ook niet al te goed is, maar hopelijk lukt dit in 1 keer !
Zo, ik hoop dat jullie nu niet enkel nog jaloers zijn op ons, maar ook een beetje medelijden hebben, want het leven van een reiziger kan hard zijn ! Maar tijd is zo relatief, dat leer je hier direct ! Geen stress, in de verre verste niet, je kan er toch niets aan doen, dus waarom je druk maken he ? En stress, dat staat gewoon niet in de Laotianen hun woordenboek, die leven van dag tot dag, wij kunnen ons absoluut niet inbeelden dat zij geen toekomstwensen zouden hebben ofzo, er zullen er wel een aantal zijn, maar alles willen zoals ons, bestaat hier niet. Misschien leren we er nog uit, voorlopig bekijk ik het maar en pas mij aan aan het rustige leven, maar ga toch ook blij zijn als we nog eens kunnen uitgaan en genieten op een meer Westerse manier. Want tot nog toe is Laos iets te stil voor ons, tussen kalme plekjes en niets te doen hebben, ligt een reuzengroot verschil ... de natuur is hier prachtig dat wel, een chance dat we onze ipod hebben, zo houden we privefeestjes in onze kamer ! Steeds maar 2 genodigden, tenzij gisteren een pad in de kamer ... Sophie zei nog "awel Masha, kus hem, t is mss uwen prins .." allemaal beestjes, we tieren hier wat af hoor !!
Tot een volgend schrijven,
Besitos de Laos
't REGENT 't heeft GEREGEND 't REGENDE !!! Maar gelukkig komt na regen zonneschijn en uiteindelijk (na een dag of 10) zijn de weergoden ons gunstig gezind !
In Luang Prabang vierden ze het einde van het regenseizoen op zaterdagavond, het leek precies het begin van het regenseizoen want het heeft sedert die avond 3 dagen gegoten ! Echt niet tof !! De ceremonie zelf was wel de moeite, er werden boten in papier en kleurrijk verlicht in het water gelaten. Ook Sophie en ik hebben een bootje op het water laten drijven, met onze eigen geheime wensen ! Er was megaveel volk op de been, dus superdruk en overal werd er vuurwerk afgeschoten en de kinderen lieten bommetjes ontploffen. Half gestresseerd (bang van die bommekes he ... ) zijn we nog iets gaan drinken met 2 Deense meisjes die we eerder leren kennen hadden.
De zondag hadden we een uitstap geboekt naar de Pak Ou Cave (de Ou is eigenlijk de rivier, Nam Ou, Nam staat voor rivier, Pak staat voor grot) een grot vol boeddhabeeldjes. In de gietende regen op dat bootje, koud en nat ! Gezellig ..., de grot stelde niet zoveel voor ... ' s middags hadden we het 2de deel van de uitstap gepland, nl naar een waterval gaan, maar vermits de hemel vol was van watervallen hebben we dit geannuleerd en zijn een vette pizza gaan eten ! En daarna supervroeg ons teruggetrokken op ons kamertje ... jaja, we zijn hier al veel uitgegaan ... Sophie is al compleet afgekickt ! Ik was dat al ietsjes langer ...
De maandag hebben we fietsjes gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen.
De dinsdag hebben we 's morgensvroeg de monnikken op hun bedelronde gevolgd, daarvoor supervroeg opgestaan, we hadden banaantjes gekocht om aan de monnikken te geven, maar die mannen zijn een beetje verwend denken we ... ze waren alleszins niet happy met onze bananen ! Wel mooie foto's getrokken, maar hier is het nog niet gelukt om ze op het internet te zetten. Om 10h30 zijn we dan met het openbaar vervoer richting Nong Khiaw vertrokken, de bus ging bijna elke seconde stilvallen maar gelukkig stonden we toch om 14h30 in Nong Khiaw, een idyllisch dorpje, ook aan de Nam Ou gelegen. We hadden ons eerste guesthouse gevonden, een zalig oordje (dachten we), een hutje met zicht op de rivier, maar toen we zagen dat de lakens supersmerig waren en de badkamer gemeenschappelijk was (een pot stilstaand water ...) zag ik het niet meer zitten (ja soms is een beetje luxe wel noodzakelijk). We hebben ons dan decadent laten gaan, en hebben 14 dollar vr een kamer betaald in het nieuwe Nong Kiaw Riverside Guesthouse. 2 maand oud, mooie houten bungalows met grote bedden en zachte matrassen (we waren nogal geradbraakt van de laatste logementjes). Als jullie weten dat we hier gemiddeld 2.5 dollar pppn uitgeven, was dit pareltje echt wel duur, maar iedere cent meer dan waard ! Want, we waren nog niet goed en wel ingecheckt, of we kregen het grootste onweer ooit over ons hoofd ! We waren allebei superblij dat we in onze veilige bungalow zaten, in het andere guesthouse waren we zeker weggespoeld ! We hebben dan ook beslist, om de weergoden gelijk te geven, volgens ons was al die regen een teken dat we niet naar het Noorden mochten gaan ... en we hebben dit dan ook niet gedaan.
Woensdag scheen het zonnetje, en toen hebben we een mooie wandeling gemaakt naar een grot, die tijdens de geheime oorlog (tussen Amerika en Vietnam) diende als hospitaal etc., er was daar een 'lief jongentje' die ons wou gidsen, hij wou ons verder nog een grot laten zien. Opeens voelde ik iets glibberigs in mijn sandaal, op hetzelfde moment roept Sophie "bah, er zitten wormen in mijn sandalen !!", ik keek naderbij en zag dat het allemaal litchies waren, bloedzuigers ! Jawatte, hebben we daar efkes de jungle bij elkaar geschreeuwd seg ! Tieren, het kon niet op !! En elke keer we een litchie verwijderden, was daar een nieuwe ... we werden echt compleet gaga ! Hysterisch !! Ik zag mezelf al met bebloede voeten, aderlatingen, kwetsuren, vieze ziektes ... maar gelukkig niets van dat alles, we hebben het op een lopen gezet en konden die vieze beestjes achter ons laten ! Sophie en ik hadden al beslist ons gidsje een fooi te geven, maar toen was hij helemaal niet content met hetgeen wij in gedachten hadden. Sophie wou hem al niets meer geven, dat verwende rotjong ! Ik was weer de heilige Maria, en wou eerst eens op hem inpraten, maar t was geen avance, t is weer een feit dat Laos ook op slechte weg is ... we worden hier geregeld eropgelegd, zo moeten toeristen meer betalen voor het vervoer, en elke keer noemen ze een nieuw bedrag ... echt hatelijk !
Gisteren wilden we dan de bus pakken naar ons volgend punt in deze reis ... sorry voor het lange verslag (maar ik schrijf dit voor mezelf ook op he !!) maar hier het relaas van een busreis in Laos ...
Vertrokken om 10h45, na discussie over de prijs omdat we maar met 3 waren die naar Muang Vienh Kham wilden gaan (ja, we hebben hier een Nederlands meid opgepikt die ons nu vergezeld), met mijn onderhandeltechnieken hebben we maar 30 eurocent moeten opleggen ipv een euro of 2. Na 20m stopt de bus om te tanken, want dit kunnen ze pas als iedereen betaald heeft, na 500m stopt de bus een 2de keer, en de chauffeur drinkt zijn eerste koffie, na 15min vertrekken we dan echt ! Na 3 uur kwamen we aan in Muang Vienh Kham, een godvergeten gat, waar we volgens de loketbediende in Nong Khiaw, een verbinding gingen vinden naar Muang Vienh Thonh (een nog meer godvergeten gat ..), ja die verbinding was er, maar de bus kwam pas tussen 24 en 01uur 's nachts aan ! Wetende dat het hier om 18h pikkedonker is en er geen electriciteit is in die dorpjes, was dit geen leuk vooruitzicht. Maar er zat niets anders op, we hebben er nog het beste van gemaakt door te spelen met de kinderen en te kaarten met de jonge mannekes. De bus kwam gelukkig eerder dan voorspeld, nl al om 23h15 ! We hadden maar een kleine 6 uur in de donker moeten zitten met enkel de junglegeluiden rond ons heen ... maar we hadden elkaar !! Nog een chance dat ik dit niet in mijn eentje moest doen, ik zou terplekke zot worden, echt waar ! But together, we keep eachother sane, of juist niet misschien ...
Daarna volgde een helse rit van 7 uur, in de nacht, 1 uurtje geslapen, overbevolkte bus, alles vervoeren ze hier (maar wie ooit in Zuid-Amerika gereisd heeft kent dit al), tot kippen toe ... en dan als we moeten uitstappen, willen ze ons 3keer de prijs laten betalen van de Laotianen, en dan voel je je zo bedot he ! Maar kom, we hebben er een derde van afgekregen en ' t leven en het opleggen van de toeristen gaat door ... en toen, om 06h 's morgens zaten we daar, in het zoveelste hol van pluto ! Iedereen die je begaapt van kop tot teen, Laotianen zijn nogal teruggetrokken maar bekijken je wel, ze gaan nooit eerst "hallo of Sabadee dus" zeggen, en na een uurtje slaap heb ik nu ook niet veel zin om te beginnen socializen he !
Nu moesten we nog 4 uur wachten op de volgende bus (een sinchtauw of zoiets, een open truck met dakje) en die bracht ons in 6 uur ongeveer naar Phonsavan, waar ik nu zit te internetten !! Dus ja, een avontuur ... ik denk dat we 240 km afgelegd hebben, en we hebben er evenlang overgedaan (met wachten bij) dan als je naar Australie zou vliegen ... niet te doen he !! We zijn dus echt wel gebroken, en wetende dat dit ons misschien nog eens te wachten staat, want schijnt van hieruit naar Paksan, dat de weg ook niet al te goed is, maar hopelijk lukt dit in 1 keer !
Zo, ik hoop dat jullie nu niet enkel nog jaloers zijn op ons, maar ook een beetje medelijden hebben, want het leven van een reiziger kan hard zijn ! Maar tijd is zo relatief, dat leer je hier direct ! Geen stress, in de verre verste niet, je kan er toch niets aan doen, dus waarom je druk maken he ? En stress, dat staat gewoon niet in de Laotianen hun woordenboek, die leven van dag tot dag, wij kunnen ons absoluut niet inbeelden dat zij geen toekomstwensen zouden hebben ofzo, er zullen er wel een aantal zijn, maar alles willen zoals ons, bestaat hier niet. Misschien leren we er nog uit, voorlopig bekijk ik het maar en pas mij aan aan het rustige leven, maar ga toch ook blij zijn als we nog eens kunnen uitgaan en genieten op een meer Westerse manier. Want tot nog toe is Laos iets te stil voor ons, tussen kalme plekjes en niets te doen hebben, ligt een reuzengroot verschil ... de natuur is hier prachtig dat wel, een chance dat we onze ipod hebben, zo houden we privefeestjes in onze kamer ! Steeds maar 2 genodigden, tenzij gisteren een pad in de kamer ... Sophie zei nog "awel Masha, kus hem, t is mss uwen prins .." allemaal beestjes, we tieren hier wat af hoor !!
Tot een volgend schrijven,
Besitos de Laos
posted by Masha at 5:30 PM
0 comments
