Thursday, April 02, 2009

Guatemala - back on the road ¡

648 dagen, oftewel 21 maand + 6 dagen geleden dat ik nog eens met de rugzak op reis was ¡ but who's counting hey ?

Hello my dear friends ¡¡ this is Radio Tikal, coming to you from Guatemala, where it is about 35 degrees and steamy hot ¡¡

Vrijdag 27 maart om 20h de trein genomen naar Brussel, waar mijn reis begon in de Sheraton ¡ Als echte rugzaktoerist moet je jezelf af en toe wat luxe gunnen he ;-).
Zaterdagmorgen om 06h had ik afgesproken met mijn mini-jokergroepje en iedereen was mooi op tijd, de vlucht wat minder, eerst een beetje vertraging in Brussel en dan nog een dik uur in Madrid; Iberia he, kwaliteit van een XLF-vlucht vr de Thomas Cookers onder jullie, dus genen vetten met andere woorden, zeer krap om zo 11 uur te blijven zitten. Om 17h30 plaatselijke tijd zijn we geland in Guatemala City, onze chauffeur stond al te wachten en rond 19h00 waren we in Antigua, leuk hostalletje geheten Jungle Party ¡ Kamers back to basics, maar iedereen vond het prima ¡ Joepie een groep die openstaat vr avontuur ¡¡ We zijn nog een klein hapje gaan eten en rap gaan slapen want we waren allemaal kapot ¡
De zondag hebben we met een minibusje een traject van ong. 8 uur afgelegd naar Semuc Champey, te midden de jungle, Posada Las Marias, ligt aan een rivier waar we lekker gezwommen hebben. Electriciteit is er enkel dmv een generator en om 21h gaan de lichten uit, iedereen is daar toch zo moe en zo vroeg op dat dat echt niet geeft. Superlekker gegeten en gaan slapen met ons zessen op een slaapzaal, met de geluiden van de jungle rondom ons.
De maandag zijn we dan gaan caven, echt super super avontuurlijk ¡¡ We moesten eerst een 10tal minuutjes stappen, in onze bikini, moordend heet ¡ Eenmaal aangekomen aan de grotten, kregen we van onze gids Sebastian (een Keckchi-indiaan) elk een kaarsje in de hand, en toen gingen we de grot binnen voor een 2 uur durend avontuur. Enkel met ons kaarsje in de hand, we moesten kruipen, veel zwemmen door donkere gangen vol stalagmieten en tieten, de durvers onder ons konden ook in een diep zwart gat springen, ik heb er mij niet direct aan gewaagd. Op een gegeven moment deed Sebastian zijn lichtje uit en wij allemaal onze kaarsjes en zaten we wel 5minuten volledig in het donker, temidden van een grot waar je niet uit kan, echt freaky ¡ Maar we bleven kalm en hebben ons avontuur voortgezet. Op het einde moesten we nog een smalle spleet door waar geen plaats was om je voeten te zetten, je moest je door die spleet laten vallen in een diepte die je niet zag, recht het water binnen en ikke natuurlijk kopje onder, 'k moet eerlijk toegeven dat ik het best zelfs voor mezelf grensverleggend vond ¡. Toen we terug buiten waren, zijn we met een rubberband verdergetubt tot aan onze posada, heerlijk gewoonweg ¡ Was echt een superdag ¡ De lange busrit hiernaartoe was dan ook direct vergeten ¡¡ In de namiddag hebben we dan een wandeling gemaakt naar Semuc Champey, dit is volgens een van de deelnemers een nieuw wereldwonder, zo mooi ¡¡¡¡ We moesten er wel een helse klim voor doen, zweten als nooit ervoor, om een fabuleus zicht te krijgen op de rivier Cahabon in de diepte met bassins (a la pamukale maar dan niet van kalk), nadien trip naar beneden om een duik te nemen in het heldere nat, fantastisch ¡ Echt een zalige dag ¡
Gisteren hadden we dan weer een lange busrit voor de boeg, deze keer niet prive, maar als vee in een truck vanachter samengepropt met nog andere toeristen. We konden niet anders dan staan, in zo'n amerikaanse open truck, en dit voor een uur. Op een gegeven moment stapten er ook enkele Indigena's op, met een doodzieke baby, ik dacht dat de baby dood was, hij zag er toch heel slecht en bleek uit, we waren allemaal onder de indruk, met een aantal buitenlandse toeristen heb ik die familie wat geld gegeven voor de dokter, veel meer kan je niet doen.
Nadien onze tocht in minibusjes voortgezet tot Sayaxche, dorp aan de Rio La Pasion. Mijn groep ziet water en wil zwemmen, doet er niet toe hoe het water eruit ziet ;-), zag er wel ok uit hoor, maar om in de rivier te geraken zakten we eerst tot aan onze kniën in de modder, degoutant, wel lachen natuurlijk. We kregen de compagnie van een aantal tieners die overduidelijk last kregen van hun hormonen door het zien van al dat vrouwelijk schoon ¡¡ Alhoewel schoon ... nu spreek ik enkel voor mezelf, maar ik zie er weer uit he, nie te doen ¡¡ Mijn haren zijn weer een krullebol om u tegen te zeggen ¡ mijn gezicht vol plekken, van waar ze komen, geen idee ¡ Mijn ogen en benen en voeten en handen en vingers en tenen en enkels en kniën en en en ... weer vol water ¡ en ik zweet mij kapot en elke avond terug ben ik opgezwollen als een varken ¡ Soit, ik moet hier toch op niemand indruk maken (terug niet, val in herhaling met mijn verslag van vietnam denk ik), dus 't kan mij niet bommen hoe ik eruit zie, enkel spijtig van die mislukte foto's nadien :-)).
Gisteren wilden we toch voor het eerst eens iets gaan drinken na het eten ... hier is natuurlijk niets te vinden, maar ik zag in de verte een Bar EL REY opdoemen, wij daarheen, maar dat was zo een verdoken hoerenkotje, amai nie ¡¡ Al die venten, alleen maar bier aan het zuipen en gapen naar ons en naar de diensterkes. Lelijke meisjes by the way, allen veel te dik, met minirok aan en korte tshirt zodat de vetlaag van hun buik goed zichtbaar is, raar schoonheidsideaal.
Deze morgen de lancha (bootje) genomen naar Aquateca, een mayasite aan de rivier. De site zelf stelt niet veel voor, maar de natuur was prachtig ¡ We kwamen daar al aan om 08h15, na een 2uur durende prachtige vaart op de rivier, en werden verwelkomd door het gebrul van de brulapen. Niet te doen hoeveel kabaal die kunnen maken ¡¡ Sante mijn ratje ¡¡ 2uur rondgewandeld in de jungle en dan terug bootje op naar Sayaxche. Papas fritas gegeten als lunch, heb hier al 2x frieten gegeten, als dat maar goed komt ... en dan per colectivo (gemeenschappelijk busje, waar normaal plaats is vr 10 a 12 man, nu met 27 erin) naar Santa Elena gereden en verder naar El Remate waar ik nu voor de pc zit ¡ Dit is de laatste stop voor Tikal, wat we morgen gaan bezoeken. 't Is hier dus steamy hot, ik zit hier kleddernat voor mijn scherm en ga nu net als mijn deelnemers in het meer gaan springen hier aan de overkant van de weg ¡ Als dat het leven niet is he ¡ Heb nu al het gevoel dat de tijd supersnel gaat.
Van deze keer staan hier geen aprilgrappen in, dus elk geschreven woord is de waarheid en nothing but the truth, heb nog geen ashanti shakrams tegengekomen :-)

Dikke kussen aan alle thuisblijvers ¡

Yours truly,

Masha