14/11 - 19/11 Phnom Penh - Kompong Chnang en Battambang
14/11 D Day, om 07h30 vertrokken om mijne moat, de Marek oat Aaantwaaarpe van de airport af te halen. Terwijl ik daar stond te wachten, kwam my pall from downunder daar ook toe, Mellissa, leuk dat we elkaar zo blijven tegenkomen !
De eerste dag in PP, hebben Mark en ik vooral verloren gelopen ... en op deze manier de stad verkend. We hebben uren gezocht naar een weeshuis en uiteindelijk eentje gevonden die met plezier de kledij aannam, die Mark heel de weg vanuit België meegesleurd had. Nadien hebben we het Tuon Slien-museum bezocht, oftewel S21. Dit was vroeger een school, maar werd tentijde van Pol Pot, gebruikt als ondervraag- en foltergevangenis. 20.000 mensen zijn hier gefolterd ... 6 hebben het overleeft ! Verschrikkelijk, waartoe de mensheid in staat kan zijn ... mijn ma zegt "het mensendom en dierenrijk", groot gelijk heeft ze !!
De dag nadien zijn we dan naar de killing fields gegaan, op ongeveer 15km van PP. De weg ernaartoe was voor Mark al puur genieten, zeer avontuurlijk ! Daar toegekomen werden we weer heel stil van het verdriet dat dit land gekend heeft. 2 miljoen doden, meer dan wat Hitler op zijn palmares staan heeft ... niet te geloven dat dit tussen 1975 en 1979 heeft kunnen gebeuren, en niemand die zich ermee moeide veronderstel ik ! Pol Pot is dan wel ten val gebracht door toedoen van de Vietnamezen. De Rode Khmers waren eigenlijk een aftaking van de Vietcong, daar Cambodja verplicht werd mee te strijden tegen Amerika, werden Cambodjaanse soldaten gedrild om het communisme te verdedigen. Nu zaten daar een aantal ferm extremisten tussen dus, met Pol Pot als hoofd. Hij kreeg het in zijn hoofd zijn volk uit te moorden, al de intellectuelen, monnikken en mensen van belang + hun familie zijn ruwweg afgeslacht - of hebben eerst jaren aan een stuk geleden in werkkampen, alvoor toch vermoord te worden. Er zijn geen woorden voor, dit gaat mijn verstand te boven, mijn emoties laaien hier de laatste dagen enorm op, het is heel zwaar door Cambodja te reizen ...
Dag erop hadden we dus flink nood aan een rustmoment, smorgens zijn we Mellissa gaan bezoeken - die voor een project werkt met straatkinderen, ze leren schilderen, dansen, knutselen, dit alles om maar efkes niet te moeten denken aan puur overleven.
In de namiddag hebben we dan een plonsje genomen in een zalig zwembadje, van een even zalig hotelletje, genaamd "le Pavilion".
Vrijdag hebben we dan de bus naar Kompong Chnang genomen, een piepklein dorpje waar in principe niets te beleven valt. Maar we hebben een prachtige wandeling gemaakt en veel contact gehad met de lokale bevolking. We waren echt wel de bezienswaardigheid van de dag, nog nooit hadden de kinderen oog in oog gestaan met zo'n grote witte man ! En daarnaast een bruine trien met blond haar !! Wauw blijkbaar !!
S Avonds was daar een grote bedoening, mega-optreden !! Met waarschijnlijk een hoop bc's (bekende Cambodjanen), en songs van oa de Vengaboys. Mark en ik direct beginnen dansen, en weer veel bekijks gehad, de mensen keken meer naar ons dan naar de artiesten op het podium, grappig !!
Zaterdag hebben we dan de bus gepakt naar Battambang, waar we nu nog zijn. Hier aangekomen, hebben we direct een wandeling gemaakt naar de rivier. We werden practisch onmiddellijk benaderd door een straatjongentje, Hey genaamd. Dat kind liet ons niet meer los, eerst bij Mark op de rug, dan bij mij. Hij had ons zo hard vast, dat ik er de krop van in de keel kreeg. Ik schat dat hij een jaar of 8 was en licht mentaal gehandicapt. Hij had enkel lompen aan en was misschien al langer dan een maand niet meer gewassen. Hij bleef ons maar volgen, en ik kreeg het moeilijker en moeilijker. We zijn dan naar de tempel gegaan waar we gevraagd hebben aan de monnikken of zij voor hem konden zorgen. De monnik zei áh sorry, we hebben niet genoeg eten ... en dat was het ... Ik heb mij flink kwaad gemaakt ! Ik heb hem gezegd dat volgens mij het boeddhisme berustte op de armen helpen, zoals alle godsdiensten, maar neen, een hulpeloos kind helpen staat blijkbaar niet in hun woordenboek !! By the way, bijna alle monnikken hebben hier wél een gsm ! Boeddhisme = afstand doen van al wat materieel is ! Tarara !!! Pisnijdig was ik !! En bleiten he ... gelijk een klein kind !
Dus wij onze wandeling verdergezet, in het gezelschap van Hey, er was echt niets aan te doen, hij bleef ons volgen en had in ons zijn nieuwe ouders gezien. We kwamen een bende missionarissen tegen, uit Japan of China denken we. Ze spraken goed Engels, dus wij nog eens gevraagd of zij ons verder konden helpen, terug hetzelfde antwoord, óh sorry but no we cannot do anything !! Hatelijk !! Ik word er mij meer en meer van bewust dat alle godsdiensten zo hypocriet zijn, dat het geen naam heeft ! We hebben Hey dan nog op een drankje getrakteerd, en dan van ons hart een steen moeten maken, want er was hier geen weeshuis in de geburen.
Mensen, dit is ZO WRAAKROEPEND !! Hoe kinderen hier hulpeloos de straat opgestuurd worden ! Een prooi voor al het uitschot van de straat, pedofielen, noem maar op ! Ik kan dit werkelijk nog heel slecht aan, ik wil er mijn ogen niet voor sluiten, maar denk er wel het mijne van hoe onze kinderen in het Westen opgevoed worden ... ik hoop dat niemand zich persoonlijk aangevallen voelt, maar toegegeven, onze kinderen zijn dikverwende ettertjes toch soms he ! En dan kom je hier ... het verschil is te groot, zo kan het echt niet verder ....
Vandaag gelukkig een minder emotioneel dagje, we hebben een motorritje gemaakt in de omgeving van Battambang. Heel mooie natuur, af en toe een tempel bezocht en dan een ritje gemaakt op de bambootrain. Heel grappig. De trein bestaat uit 1 karretje : een onderstel + plank van bamboo. Als er een tegenligger komt, dan spreken ze af dat diegene die het minst zwaar geladen is, afstapt en zijn karretje afbreekt, zodat de andere doorkan. Wij mochten op die manier wel 4 keer stoppen, en Mark heeft zijn talenten als organisator in de strijd gegooid en meegeholpen met de opbouw en afbraak van de karretjes. Het karretje achter ons, daar lagen 3 levende koeien op, in de blakende zon, heel erg voor die beesten, Gaia zou er ook een documentaire van kunnen gemaakt hebben !
Morgen nemen we de boot naar Siem Reap, en dan staat éindelijk Angkor op het menu !
Dus volgend verslagje vanuit Siem Reap !
Dikke kussen
De eerste dag in PP, hebben Mark en ik vooral verloren gelopen ... en op deze manier de stad verkend. We hebben uren gezocht naar een weeshuis en uiteindelijk eentje gevonden die met plezier de kledij aannam, die Mark heel de weg vanuit België meegesleurd had. Nadien hebben we het Tuon Slien-museum bezocht, oftewel S21. Dit was vroeger een school, maar werd tentijde van Pol Pot, gebruikt als ondervraag- en foltergevangenis. 20.000 mensen zijn hier gefolterd ... 6 hebben het overleeft ! Verschrikkelijk, waartoe de mensheid in staat kan zijn ... mijn ma zegt "het mensendom en dierenrijk", groot gelijk heeft ze !!
De dag nadien zijn we dan naar de killing fields gegaan, op ongeveer 15km van PP. De weg ernaartoe was voor Mark al puur genieten, zeer avontuurlijk ! Daar toegekomen werden we weer heel stil van het verdriet dat dit land gekend heeft. 2 miljoen doden, meer dan wat Hitler op zijn palmares staan heeft ... niet te geloven dat dit tussen 1975 en 1979 heeft kunnen gebeuren, en niemand die zich ermee moeide veronderstel ik ! Pol Pot is dan wel ten val gebracht door toedoen van de Vietnamezen. De Rode Khmers waren eigenlijk een aftaking van de Vietcong, daar Cambodja verplicht werd mee te strijden tegen Amerika, werden Cambodjaanse soldaten gedrild om het communisme te verdedigen. Nu zaten daar een aantal ferm extremisten tussen dus, met Pol Pot als hoofd. Hij kreeg het in zijn hoofd zijn volk uit te moorden, al de intellectuelen, monnikken en mensen van belang + hun familie zijn ruwweg afgeslacht - of hebben eerst jaren aan een stuk geleden in werkkampen, alvoor toch vermoord te worden. Er zijn geen woorden voor, dit gaat mijn verstand te boven, mijn emoties laaien hier de laatste dagen enorm op, het is heel zwaar door Cambodja te reizen ...
Dag erop hadden we dus flink nood aan een rustmoment, smorgens zijn we Mellissa gaan bezoeken - die voor een project werkt met straatkinderen, ze leren schilderen, dansen, knutselen, dit alles om maar efkes niet te moeten denken aan puur overleven.
In de namiddag hebben we dan een plonsje genomen in een zalig zwembadje, van een even zalig hotelletje, genaamd "le Pavilion".
Vrijdag hebben we dan de bus naar Kompong Chnang genomen, een piepklein dorpje waar in principe niets te beleven valt. Maar we hebben een prachtige wandeling gemaakt en veel contact gehad met de lokale bevolking. We waren echt wel de bezienswaardigheid van de dag, nog nooit hadden de kinderen oog in oog gestaan met zo'n grote witte man ! En daarnaast een bruine trien met blond haar !! Wauw blijkbaar !!
S Avonds was daar een grote bedoening, mega-optreden !! Met waarschijnlijk een hoop bc's (bekende Cambodjanen), en songs van oa de Vengaboys. Mark en ik direct beginnen dansen, en weer veel bekijks gehad, de mensen keken meer naar ons dan naar de artiesten op het podium, grappig !!
Zaterdag hebben we dan de bus gepakt naar Battambang, waar we nu nog zijn. Hier aangekomen, hebben we direct een wandeling gemaakt naar de rivier. We werden practisch onmiddellijk benaderd door een straatjongentje, Hey genaamd. Dat kind liet ons niet meer los, eerst bij Mark op de rug, dan bij mij. Hij had ons zo hard vast, dat ik er de krop van in de keel kreeg. Ik schat dat hij een jaar of 8 was en licht mentaal gehandicapt. Hij had enkel lompen aan en was misschien al langer dan een maand niet meer gewassen. Hij bleef ons maar volgen, en ik kreeg het moeilijker en moeilijker. We zijn dan naar de tempel gegaan waar we gevraagd hebben aan de monnikken of zij voor hem konden zorgen. De monnik zei áh sorry, we hebben niet genoeg eten ... en dat was het ... Ik heb mij flink kwaad gemaakt ! Ik heb hem gezegd dat volgens mij het boeddhisme berustte op de armen helpen, zoals alle godsdiensten, maar neen, een hulpeloos kind helpen staat blijkbaar niet in hun woordenboek !! By the way, bijna alle monnikken hebben hier wél een gsm ! Boeddhisme = afstand doen van al wat materieel is ! Tarara !!! Pisnijdig was ik !! En bleiten he ... gelijk een klein kind !
Dus wij onze wandeling verdergezet, in het gezelschap van Hey, er was echt niets aan te doen, hij bleef ons volgen en had in ons zijn nieuwe ouders gezien. We kwamen een bende missionarissen tegen, uit Japan of China denken we. Ze spraken goed Engels, dus wij nog eens gevraagd of zij ons verder konden helpen, terug hetzelfde antwoord, óh sorry but no we cannot do anything !! Hatelijk !! Ik word er mij meer en meer van bewust dat alle godsdiensten zo hypocriet zijn, dat het geen naam heeft ! We hebben Hey dan nog op een drankje getrakteerd, en dan van ons hart een steen moeten maken, want er was hier geen weeshuis in de geburen.
Mensen, dit is ZO WRAAKROEPEND !! Hoe kinderen hier hulpeloos de straat opgestuurd worden ! Een prooi voor al het uitschot van de straat, pedofielen, noem maar op ! Ik kan dit werkelijk nog heel slecht aan, ik wil er mijn ogen niet voor sluiten, maar denk er wel het mijne van hoe onze kinderen in het Westen opgevoed worden ... ik hoop dat niemand zich persoonlijk aangevallen voelt, maar toegegeven, onze kinderen zijn dikverwende ettertjes toch soms he ! En dan kom je hier ... het verschil is te groot, zo kan het echt niet verder ....
Vandaag gelukkig een minder emotioneel dagje, we hebben een motorritje gemaakt in de omgeving van Battambang. Heel mooie natuur, af en toe een tempel bezocht en dan een ritje gemaakt op de bambootrain. Heel grappig. De trein bestaat uit 1 karretje : een onderstel + plank van bamboo. Als er een tegenligger komt, dan spreken ze af dat diegene die het minst zwaar geladen is, afstapt en zijn karretje afbreekt, zodat de andere doorkan. Wij mochten op die manier wel 4 keer stoppen, en Mark heeft zijn talenten als organisator in de strijd gegooid en meegeholpen met de opbouw en afbraak van de karretjes. Het karretje achter ons, daar lagen 3 levende koeien op, in de blakende zon, heel erg voor die beesten, Gaia zou er ook een documentaire van kunnen gemaakt hebben !
Morgen nemen we de boot naar Siem Reap, en dan staat éindelijk Angkor op het menu !
Dus volgend verslagje vanuit Siem Reap !
Dikke kussen
posted by Masha at 8:58 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home