08/09 - 09/09 Kontum

Donderdag namen we de vlucht van Saigon naar Pleiku, om 10h 's morgens. Daarna met een taxi naar Kontum gereden, ong. 45 km verder. Een slapend stadje dat voor 54% door Montagnards bewoond wordt. Montagnards is de verzamelterm voor bergvolkeren in Vietnam. In Kontum en surroundings wonen specifiek de Bahnar. In Kontum hebben we het weeshuis bezocht ... ongelooflijk ! Er wonen daar 215 kinderen, leeftijd varierend tussen 0 - 20 jaar. De meesten blijven daar wonen tot ze trouwen. 't Moet dus zijn dat het daar goed is !
3 nonnen zorgen voor die 215 kinderen !! Maar vanaf de meisjes rond de 15 jaar oud zijn, draaien ze mee in de dagelijkse routine, de jongens hebben zo ook hun taken. Het jongste kindje die daar nu was, was nog maar 1 week oud, de mama was gestorven en de grootouders hebben het naar het weeshuis gebracht. De meeste kinderen zijn ook afkomstig van de Montagnards. De groep en ik hadden veel kledij mee, alsook speelgoed en wasco's enzo. De dankbaarheid was enorm en we hebben ongeveer 2 uur gespeeld met de kindjes. Niet te doen, we moesten dansen, voetballen (de mannen dan), tikkertje spelen en vooral veel foto's nemen. Ik heb een volledige fotoreportage moeten maken van een stuk of 4 kinderen, en maar poseren, 't kon gewoon niet op ! Natuurlijk genieten ze nadien mee van het magische van digitaal fotograferen, ze waren verwonderd zichzelf te zien op het kleine scherm. Da's toch een leuke manier van contact maken, dat je vroeger niet had met een analoog toestel.Yves, ik had de keuze tussen een stuk of 10 meisjes, ze waren allemaal even snoezig en lief, dus ik wist niet welkeen ik kon adopteren voor jou ... de ene non zei dat er niet geadopteerd werd, maar onze gids zei achteraf dat er wel kindjes geadopteerd werden, vooral door Fransen en Italiane. Na het weeshuis, wou ik nog eens binnenwippen op een lokaal feestje. Ook van de Bahnar, blijkbaar een fuif na een trouw, met een lokaal rockbandje. Jawatte !! Die waren goed zat zeg ! En ons maar meesleuren naar de dansvloer, van de ene naar de andere gesmeten ('k heb er blauwe plekken van overgehouden)... en dan nog van de lokale alcohol proeven. Een soort rijstwijn, zat in een aarden vaas, en moet je per twee met een rietje drinken, je wordt hiervoor uitgenodigd om te drinken, dus 't is een soort van verbroederings-ritueel. Maar straffe kadee he, daarom dus dat ze allemaal zo high in the sky waren ! De groep vertrouwde het allemaal niet zo en wou snel de benen nemen. Ik zag er het grappige van in, maar ze dachten dat de mensen misschien agressief zouden worden, en misschien hadden ze wel gelijk ... we zullen het nooit weten, maar ik vond het een tof moment !
Gisterenmorgen zijn we dan op een trekking van een dag vertrokken. Eerst werden we met een jeep tot aan een brug gevoerd en vandaar begon de wandeling van 12 km. We hadden ferm geluk met het weer, zonnetje aan de hemel, niets kon stuk ! Zweten dat het geen naam had natuurlijk, maar de positieve kant daaraan is dat ik al het verzamelde vocht van de afgelopen dagen, uitgezweet heb ;-))), dus maw geen olifantenpootjes meer !!! Super he ! 't Was een hele mooie wandeling, grotendeels met de rivier in de diepte, die we volgden tot na de middag. Beelden uit 'Apocalyps Now' zonder de oorlog dan. We werden opgehaald met prauwtjes door de Bahnar, en hebben in het dorp gelogeerd. In het gemeentehuis ! Niet te vergelijken met onze gemeentehuizen, neen, supermooie hut met een heel lang dak, ze noemen dit een ronghouse. Foto's, yes, dat is voor later, 'k ga het morgen nog eens proberen. Dan hebben jullie maandag iets te zien tijdens het werk he ;-)
's Avonds was er een ceremonie, een gongconcert met dans. Dit doen ze normaal op religieuze dagen, maar er kwam daar een Zwitsers koppeltje toe die daarvoor betaald had. Wij mochten meegenieten !! 't Was dus wel niet echt echt, maar wel in hun lokale klederdracht en nog zeer typisch. Not spoiled by tourism yet !
Nadien moesten we meedansen en zelf ook liedjes zingen, 'k heb mijn talenten kunnen laten zien en horen he ! En we hebben ook weer rijstwijn gedronken, ik werd uitgenodigd door de chief of town ! Ne mens die zijne wereld kent he ;-)

Nu zijn we in Hoi An, een stadje uit de boekskes, nog zeer traditioneel en oud, want het is niet vernield geworden door de oorlog. Er zijn hier veel kleermakers, die komen goed van pas, want vandaag is er al een short van mij gesneuveld, een scheur dat je gans mijn bil ziet. 'k Was van plan om niets te laten maken, maar nu kan ik niet anders he :-)

Talk to you later dolls,

Greetzz from Nam !

Masha