31/08-03/09 Good morning Vietnam !!
Hey allemaal !
Hier ben ik dan met mijn eerste verslagje. Op 31/08 vertrokken vanuit Brussel en goed aangekomen na een ellenlange vlucht. Ik zat op de vlucht naast een jongen, die ging trouwen in Brisbane, hij had zijn Australisch lief leren kennen op cafe in Londen, waar zij per ongeluk een glas over hem gemorst had ... 't is misschien nen tip ! We zijn eerst via Londen naar Kuala Lumpur gevlogen, waar we 7uur moesten wachten op onze connectie naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. We hebben van de nood een deugd gemaakt en efkes de stad bezocht, die op een uurtje rijden ligt van de luchthaven. Kuala Lumpur is zeer netjes en de Petrona towers zijn echt wel de moeite om eens te zien, China Town daarentegen stelt niet zo veel voor.
Op 01/09 zijn we dan uiteindelijk geland in Saigon en door het hectische verkeer geloodst naar ons hotelletje. Eerste indruk van de stad is positief, wel superdruk, er rijden hier meer dan 6 miljoen brommertjes rond en er wonen 8 miljoen mensen !! Het lawaai en verkeer komt van alle kanten, niet te doen gewoon ! Gisteren zijn we de stad gaan verkennen met cyclo's. Cyclo's zijn fietsen, waarbij je vooraan in een zitje plaatsneemt. Het moet ongelooflijk zwaar werk zijn voor de drivers. De drivers zijn meestal mannen die tijdens de oorlog met de Amerikanen verbroedert hebben, en nu dus nog steeds gestraft worden daarvoor. Het zijn meestal mannen met een hogere opleiding, die al sedert 30 jaar nu op straat leven, en leven van het vervoeren van toeristen en van de Vietnamezen, omdat ze hun oorspronkelijke beroep niet meer mogen uitoefenen. Wij betalen ze 1 dollar/uur, om een hondenleven te leiden ... maar we hebben ze een tip gegeven van een dollar, wat zijn we genereus geweest he ! Toch verliezen ze de moed niet en blijven ze lachen. Zo zijn ze wel die Vietnamezen, altijd lachen en altijd "yes" antwoorden, ook al weten ze het antwoord niet ... zo ben ik daarjuist 45min verkeerd gewandeld door altijd op hun "yes" voort te gaan ... grrr ... maar uiteindelijk toch gevonden wat ik zocht nl. het massagecentrum ! Blinden krijgen hier een opleiding tot masseur en ze kunnen er wat van ! Voor 2 euro heb ik mij zo'n uur onder handen laten nemen en ik voel mij herboren ... ervoor liep ik rond met olifantenpoten (van de warmte en het lange zitten op de vlucht), nu zijn het baby-olifantenpootjes geworden ... verbetering in zicht dus !
Zoals reeds geschreven, hebben we dus gisteren Saigon verkend. Op het programma stonden oa het War Remnants museum, waar je een gruwelijke kijk krijgt op de oorlog. Vooral de foto's van de slachtoffers van "agent orange" waren zeer aangrijpend. Agent Orange was een gif met dioxine in, dat gebruikt werd in de laatste fase van de oorlog, de Amerikanen dachten waarschijnlijk "krijgen we die congs niet klein met bommen, laat hun en hun nazaten dan maar jaren afzien door gif in het water en overal te storten". Ik heb er foto's van genomen en hoop jullie die snel te kunnen laten zien, maar het uploaden duurt uuuuren, en die heb ik momenteel nog niet vrij daarvoor ! Al mijn tijd gaat naar mijn groepje en mijn 5 deelnemers vallen gelukkig goed mee !
Vandaag zijn we met een georganiseerde excursie naar de Cao Dai tempel en de Cuchi-tunnels geweest. We zaten samen in een busje met Chinezen, Maleisiers en Indonesiers. De Indonesiers vielen supergoed mee, de rest zat maar lawaai te maken compleet onrespectvol naar die arme gids toe ... tot ik het niet meer hield en zei 'excuse me ! Could you be quiet please, some of us try to listen ...' . Ja dit was dus te fel voor die Aziaten he, ik mocht niet zo roepen ... ik had totaal niet de indruk dat ik riep, maar ja, met mijn luide stem kan je dat misschien wel rap vinden ... 't is dus een feit dat ik mij nog meer ga moeten inhouden, of gans Azie is gechoqueerd ... dat zal een uitdaging worden voor mij !
De Cao Dai-tempel is een prachtig bouwwerk en biedt huis aan een sekte, hun geloof is een combinatie van het Boeddhisme, Taoisme, Confucianisme, Christendom en Vietnamese spiritualiteit. We hebben 1 van de bidsessies bijgewoond, mooi !! Nadien de Cuchi-tunnels bezocht, overblijfselen van de Vietcong. 30 meter in zo'n tunnelke gekropen en we waren kapot ! Verder opgefret geworden van de muggen in de jungle, want ja, ik drink nu al een maand tonic en dacht naiefweg dat ik nu compleet vrijwaart zou zijn van de muggen ... wie heb ik ooit durven geloven dat dit zou helpen !! Maar 'k blijf braaf dagelijks een tonickske drinken, ge weet toch nooit he. De gids had vroeger ook nog voor de Amerikanen gewerkt, hij studeerde voor monnik en werd verplicht 6 jaar lang in dienst te staan van het Amerikaanse leger, gelukkig kon hij als vertaler aan de slag, maar je merktte heel goed dat die man compleet verbitterd was. Niet te doen, de droefheid in zijn stem, zijn verhalen van kapotte levens (ook zijn grootouders zijn vermoord geworden tijdens de oorlog tegen de Fransen), zijn complete houding ... na de oorlog is hij 3 jaar lang naar een heropvoedingskamp moeten gaan in de jungle, dit moesten heel veel Vietminh doen, zelfs al waren ze verplicht om met de Amerikanen samen te werken.
Ik had al geen goed beeld van de US of A, ' k vrees dat het hier alleen erger gaat worden !
Morgenvroeg gaan we heel vroeg vertrekken naar de Mekong-delta, waar we 3 daagjes gaan genieten van natuur en bevolking. Communicatie is wel bijna niet mogelijk ... ze zeggen dat ze Engels kunnen maar da's dus absoluut niet waar, heel beperkt en verder dan een 'yes' en verkeerde info gaat het momenteel nog niet.
Ik probeer volgende week dan ergens nog iets van mij te laten horen, hopelijk met foto's dan !
Fat kisses from Nam,
Masha
ps t is toch aan t lukken vr de pictures, so take a look !
Hier ben ik dan met mijn eerste verslagje. Op 31/08 vertrokken vanuit Brussel en goed aangekomen na een ellenlange vlucht. Ik zat op de vlucht naast een jongen, die ging trouwen in Brisbane, hij had zijn Australisch lief leren kennen op cafe in Londen, waar zij per ongeluk een glas over hem gemorst had ... 't is misschien nen tip ! We zijn eerst via Londen naar Kuala Lumpur gevlogen, waar we 7uur moesten wachten op onze connectie naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. We hebben van de nood een deugd gemaakt en efkes de stad bezocht, die op een uurtje rijden ligt van de luchthaven. Kuala Lumpur is zeer netjes en de Petrona towers zijn echt wel de moeite om eens te zien, China Town daarentegen stelt niet zo veel voor.
Op 01/09 zijn we dan uiteindelijk geland in Saigon en door het hectische verkeer geloodst naar ons hotelletje. Eerste indruk van de stad is positief, wel superdruk, er rijden hier meer dan 6 miljoen brommertjes rond en er wonen 8 miljoen mensen !! Het lawaai en verkeer komt van alle kanten, niet te doen gewoon ! Gisteren zijn we de stad gaan verkennen met cyclo's. Cyclo's zijn fietsen, waarbij je vooraan in een zitje plaatsneemt. Het moet ongelooflijk zwaar werk zijn voor de drivers. De drivers zijn meestal mannen die tijdens de oorlog met de Amerikanen verbroedert hebben, en nu dus nog steeds gestraft worden daarvoor. Het zijn meestal mannen met een hogere opleiding, die al sedert 30 jaar nu op straat leven, en leven van het vervoeren van toeristen en van de Vietnamezen, omdat ze hun oorspronkelijke beroep niet meer mogen uitoefenen. Wij betalen ze 1 dollar/uur, om een hondenleven te leiden ... maar we hebben ze een tip gegeven van een dollar, wat zijn we genereus geweest he ! Toch verliezen ze de moed niet en blijven ze lachen. Zo zijn ze wel die Vietnamezen, altijd lachen en altijd "yes" antwoorden, ook al weten ze het antwoord niet ... zo ben ik daarjuist 45min verkeerd gewandeld door altijd op hun "yes" voort te gaan ... grrr ... maar uiteindelijk toch gevonden wat ik zocht nl. het massagecentrum ! Blinden krijgen hier een opleiding tot masseur en ze kunnen er wat van ! Voor 2 euro heb ik mij zo'n uur onder handen laten nemen en ik voel mij herboren ... ervoor liep ik rond met olifantenpoten (van de warmte en het lange zitten op de vlucht), nu zijn het baby-olifantenpootjes geworden ... verbetering in zicht dus !
Zoals reeds geschreven, hebben we dus gisteren Saigon verkend. Op het programma stonden oa het War Remnants museum, waar je een gruwelijke kijk krijgt op de oorlog. Vooral de foto's van de slachtoffers van "agent orange" waren zeer aangrijpend. Agent Orange was een gif met dioxine in, dat gebruikt werd in de laatste fase van de oorlog, de Amerikanen dachten waarschijnlijk "krijgen we die congs niet klein met bommen, laat hun en hun nazaten dan maar jaren afzien door gif in het water en overal te storten". Ik heb er foto's van genomen en hoop jullie die snel te kunnen laten zien, maar het uploaden duurt uuuuren, en die heb ik momenteel nog niet vrij daarvoor ! Al mijn tijd gaat naar mijn groepje en mijn 5 deelnemers vallen gelukkig goed mee !
Vandaag zijn we met een georganiseerde excursie naar de Cao Dai tempel en de Cuchi-tunnels geweest. We zaten samen in een busje met Chinezen, Maleisiers en Indonesiers. De Indonesiers vielen supergoed mee, de rest zat maar lawaai te maken compleet onrespectvol naar die arme gids toe ... tot ik het niet meer hield en zei 'excuse me ! Could you be quiet please, some of us try to listen ...' . Ja dit was dus te fel voor die Aziaten he, ik mocht niet zo roepen ... ik had totaal niet de indruk dat ik riep, maar ja, met mijn luide stem kan je dat misschien wel rap vinden ... 't is dus een feit dat ik mij nog meer ga moeten inhouden, of gans Azie is gechoqueerd ... dat zal een uitdaging worden voor mij !
De Cao Dai-tempel is een prachtig bouwwerk en biedt huis aan een sekte, hun geloof is een combinatie van het Boeddhisme, Taoisme, Confucianisme, Christendom en Vietnamese spiritualiteit. We hebben 1 van de bidsessies bijgewoond, mooi !! Nadien de Cuchi-tunnels bezocht, overblijfselen van de Vietcong. 30 meter in zo'n tunnelke gekropen en we waren kapot ! Verder opgefret geworden van de muggen in de jungle, want ja, ik drink nu al een maand tonic en dacht naiefweg dat ik nu compleet vrijwaart zou zijn van de muggen ... wie heb ik ooit durven geloven dat dit zou helpen !! Maar 'k blijf braaf dagelijks een tonickske drinken, ge weet toch nooit he. De gids had vroeger ook nog voor de Amerikanen gewerkt, hij studeerde voor monnik en werd verplicht 6 jaar lang in dienst te staan van het Amerikaanse leger, gelukkig kon hij als vertaler aan de slag, maar je merktte heel goed dat die man compleet verbitterd was. Niet te doen, de droefheid in zijn stem, zijn verhalen van kapotte levens (ook zijn grootouders zijn vermoord geworden tijdens de oorlog tegen de Fransen), zijn complete houding ... na de oorlog is hij 3 jaar lang naar een heropvoedingskamp moeten gaan in de jungle, dit moesten heel veel Vietminh doen, zelfs al waren ze verplicht om met de Amerikanen samen te werken.
Ik had al geen goed beeld van de US of A, ' k vrees dat het hier alleen erger gaat worden !
Morgenvroeg gaan we heel vroeg vertrekken naar de Mekong-delta, waar we 3 daagjes gaan genieten van natuur en bevolking. Communicatie is wel bijna niet mogelijk ... ze zeggen dat ze Engels kunnen maar da's dus absoluut niet waar, heel beperkt en verder dan een 'yes' en verkeerde info gaat het momenteel nog niet.
Ik probeer volgende week dan ergens nog iets van mij te laten horen, hopelijk met foto's dan !
Fat kisses from Nam,
Masha
ps t is toch aan t lukken vr de pictures, so take a look !
posted by Masha at 8:46 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home